Ενδομήτρια υποξία εμβρύου: σημεία, αιτίες, θεραπεία και πρόληψη

Η ενδομήτρια υποξία του εμβρύου είναι μια επικίνδυνη διαδικασία,η οποία, δυστυχώς, είναι πολύ κοινή. Οι συνέπειες της υποξίας μπορούν να επηρεάσουν δυσμενώς την ανάπτυξη του εμβρύου και τις δραστηριότητες των εσωτερικών οργάνων του. Από την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη ζωή και την υγεία του αγέννητου παιδιού.

Περιμένοντας ένα θαύμα

Η εγκυμοσύνη είναι πολύ συναρπαστική καιμια χαρούμενη στιγμή για κάθε γυναίκα. Αλλά για την χαρούμενη πρόβλεψη της γέννησης ενός μωρού πρόσθεσε άγχος για την υγεία του. Η μελλοντική μητέρα έχει ένα μεγάλο βάρος ευθύνης. Για εννέα μήνες, μια νέα ζωή αναπτύσσεται και αναπτύσσεται σε αυτό. Η υγεία ενός αγέννητου μωρού εξαρτάται άμεσα από την υγεία της μητέρας του.

Υπάρχουν πολλές συστάσεις για το πώς ναγια να παρακολουθείτε την υγεία σας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αυτό ισχύει για τη διατροφή, τον τρόπο ζωής, το συναισθηματικό στρες και πολλά άλλα. Η μη συμμόρφωση με αυτούς τους απλούς κανόνες μπορεί να οδηγήσει σε δυσμενείς συνέπειες και να βλάψει την υγεία του εμβρύου.

Μία από αυτές τις συνέπειες μπορεί να είναιενδομήτρια υποξία, που επισύρει την μειωμένη ανάπτυξη του εμβρύου και σε ορισμένες περιπτώσεις ξεθωριάζει εγκυμοσύνης. Για να αποφευχθεί αυτό, η μέλλουσα μητέρα θα πρέπει να είναι προσεκτικά τους παράγοντες κινδύνου που βρίσκονται σε αναμονή για την κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, και να προσπαθήσει να αποτρέψει την εμφάνισή τους.

Τι είναι η υποξία;

Η "υποξία" είναι μια αρχαία ελληνική λέξη πουκυριολεκτικά μεταφρασμένο ως "χαμηλό οξυγόνο". Ο όρος αυτός αναφέρεται στην πείνα οξυγόνου που βιώνει ο οργανισμός ή τα επιμέρους όργανα του λόγω της επίδρασης ορισμένων παραγόντων.

Με παρατεταμένη πείνα με οξυγόνο στο σώμαεμφανίζονται μη αναστρέψιμες μορφολογικές διεργασίες. Αλλάζουν τη δομή των ιστών και των οργάνων και διαταράσσουν τις λειτουργικές τους ικανότητες. Με την πείνα οξυγόνου του εμβρύου, η διαδικασία σχηματισμού εσωτερικών οργάνων επιβραδύνεται και σπάει, το παιδί μπορεί να γεννηθεί με καθυστέρηση στην ανάπτυξη ζωτικών συστημάτων ή να πεθάνει. Αυτές είναι οι συνέπειες της ενδομήτριας υποξίας. Η καρδιά, τα νεφρά, το ήπαρ και το κεντρικό νευρικό σύστημα επηρεάζονται περισσότερο από την υποξία.

Η έλλειψη οξυγόνου μπορεί να συνοδεύει οποιαδήποτεασθένεια ή να προκύψουν ως μια ανεξάρτητη διαδικασία, που συνεπάγεται τις κακώσεις των εσωτερικών οργάνων. Για το λόγο αυτό, η υποξία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ασθένεια, είναι μια παθολογική διαδικασία, η ίδια με τη φλεγμονή ή δυστροφία.

Συμπτώματα της υποξίας του εμβρύου

Σημειώνεται ότι κατά τους πρώτους τρεις μήνες της εγκυμοσύνηςΗ λιμοκτονία με οξυγόνο είναι σπάνια. Τις περισσότερες φορές αυτό μπορεί να συμβεί κατά το δεύτερο και το τρίτο τρίμηνο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι με την ανάπτυξη του εμβρύου λαμβάνει χώρα και η αύξηση της ζήτησης οξυγόνου, και σε ορισμένες δυσμενείς συνθήκες, η έγκυος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το έργο.

Η έλλειψη οξυγόνου στο μωρό είναι δύσκολο να ανιχνευθεί χωρίςδιεξαγωγή διαγνωστικών μελετών, ειδικά στα πρώιμα στάδια της εγκυμοσύνης. Υπάρχουν όμως μερικά σημάδια ενδομήτριας υποξίας, που πρέπει να αποτελούν προειδοποιητικό σήμα για μια μελλοντική μητέρα.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να δώσετε προσοχή είναιεμβρυϊκή δραστηριότητα. Ένας κανόνας είναι περίπου δέκα κινήσεις την ημέρα. Στα αρχικά στάδια της υποξίας, το μωρό αρχίζει να αισθάνεται άβολα, επομένως είναι υπερβολικά ενεργό. Με μεγαλύτερη έλλειψη οξυγόνου, η ποσότητα της διατάραξης μειώνεται. Επιπλέον, ενδομήτρια υποξία μπορεί να χαρακτηρίζεται από συχνό λόξυγγα του εμβρύου.

Αν η απόκλιση του αριθμού των διαταραχών από τον κανόνα καισυχνές λόξυγκας που δεν συνδέονται με την άσκηση μέλλουσα μητέρα ή είναι σε μια δυσάρεστη θέση, είναι υποχρεωμένη να επικοινωνήσετε αμέσως με το άτομο που θα αποκαλύψει την αιτία για μια τέτοια συμπεριφορά του εμβρύου και να συνταγογραφήσει θεραπείας εάν είναι απαραίτητο.

Αιτίες

Αιτίες της υποξίας του εμβρύου μπορεί να είναι διαφορετικές. Αυτές περιλαμβάνουν ασθένειες που υποφέρει μια έγκυο γυναίκα, παθολογία του πλακούντα, λοίμωξη και εμβρυϊκές δυσπλασίες.

Από τις μητρικές ασθένειες που οδηγούν σε υποξία του εμβρύου, διακρίνονται τα εξής:

• αναιμία;
• διαταραχές στην εργασία του καρδιαγγειακού συστήματος.
• ασθένειες των αναπνευστικών οργάνων.
• σακχαρώδη διαβήτη.

Επιπλέον, οι κακές συνήθειες με τις οποίες πάσχει η μέλλουσα μητέρα επηρεάζουν την υγεία του μωρού. Πρόληψη της ενδομήτριας υποξίας περιλαμβάνει πλήρη διακοπή του καπνίσματος καιαλκοόλ. Η πείνα με οξυγόνο του εμβρύου μπορεί να προκληθεί από οποιαδήποτε απόκλιση από τους γενικά αποδεκτούς κανόνες της εγκυμοσύνης. Τέτοιες ανωμαλίες μπορεί να περιλαμβάνουν αποσύνδεση και πρόωρη γήρανση του πλακούντα, επαναφύτευση του εμβρύου ή αυξημένο τόνο της μήτρας.

Ένας άλλος παράγοντας που συνεπάγεται οξυγόνοη αποτυχία είναι το ασυμβίβαστο του παράγοντα Rh της μητέρας και του παιδιού. Αυτή η ασυμβατότητα μπορεί να οδηγήσει σε αιμολυτική ασθένεια του εμβρύου, η οποία συχνά συνοδεύεται από υποξία. Εκτός από τους παραπάνω παράγοντες, η επίδραση στο έμβρυο μπορεί να είναι μηχανική, συμπεριλαμβανομένης της εμπλοκής με τον ομφάλιο λώρο, της συμπίεσης του κεφαλιού κατά τη διάρκεια της εργασίας και ούτω καθεξής.

Αιτίες ενδομήτριας υποξίας μπορούν επίσης να γίνουντις αιτίες άλλων εξίσου σοβαρών επιπλοκών. Για να αποφευχθούν οι δυσμενείς επιπτώσεις στην ανάπτυξη του εμβρύου, η μέλλουσα μητέρα θα πρέπει να παρακολουθείται από εξειδικευμένο ειδικό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Τύποι υποξίας του εμβρύου

Ανάλογα με το πόσο διαρκείη πείνα με οξυγόνο, η ενδομήτρια υποξία έχει δύο μορφές: οξεία και χρόνια. Η οξεία υποξία χαρακτηρίζεται από έντονη μείωση της παροχής οξυγόνου. Η πιο συχνά οξεία μορφή εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας τοκετού ή με άφθονη αιμορραγία της μήτρας. Χρόνια ενδομήτρια υποξία που σχηματίζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα, διακόπτοντας βαθμιαία την ανάπτυξη του εμβρύου.

Ο βαθμός εξέλιξης της πείνας με οξυγόνο

Αναγνωρίστηκαν τρεις βαθμοί ανάπτυξης εμβρυϊκής υποξίας. Αρχικά, το έμβρυο, χωρίς να έχει λάβει την απαιτούμενη ποσότητα οξυγόνου, προσπαθεί να αντισταθμίσει την έλλειψη. Ο πρώτος βαθμός είναι να αντισταθμίσει την έλλειψη οξυγόνου. Στο σώμα του μωρού αρχίζουν να εμφανίζονται αλλαγές που στοχεύουν στην αύξηση του όγκου του εισερχόμενου οξυγόνου. Το επίπεδο της ορμόνης που αυξάνει τον τόνο των αιμοφόρων αγγείων, κορτιζόλη, αυξάνεται. Τα αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης διεγείρουν την αύξηση του όγκου του αίματος που κυκλοφορεί μέσω των αγγείων και την αύξηση του καρδιακού ρυθμού. Η σύνθεση του αίματος αλλάζει: το επίπεδο της αιμοσφαιρίνης και των ερυθροκυττάρων αυξάνεται. Επιπλέον, υπάρχει αυξημένη δραστηριότητα του μωρού. Αρχίζει να κινείται πιο έντονα και να κάνει αναπνευστικές κινήσεις, παρά την κλειστή γλωττίδα.

Στο δεύτερο στάδιο της μερικής αποζημίωσηςΟι προστατευτικές λειτουργίες του σώματος καθορίζουν πρώτα τα όργανα προτεραιότητας που τροφοδοτούνται με οξυγόνο. Τέτοια όργανα είναι η καρδιά και ο εγκέφαλος, αντίστοιχα, άλλα όργανα (νεφρά, πνεύμονες, γαστρεντερική οδός) λαμβάνουν αίμα που είναι φτωχό σε οξυγόνο, γεγονός που οδηγεί σε εξασθενημένη ανάπτυξη και λειτουργία. Η έλλειψη οξυγόνου οδηγεί επίσης στη διάσπαση της γλυκόζης. Αυτό συμβάλλει στη μείωση της ενέργειας στα κύτταρα του σώματος και των μεταβολικών διαταραχών.

Η χρόνια ενδομήτρια υποξία έχει καιτο τρίτο στάδιο της εξέλιξης - αποζημίωση. Εξωτερικά, το στάδιο εκδηλώνεται ως μείωση της εμβρυϊκής δραστηριότητας και μείωση του καρδιακού ρυθμού. Το έργο των μηχανισμών προστασίας που αποσκοπούν στην αποτυχία των οργάνων με οξυγόνο. Η κορτιζόλη παράγεται σε ανεπαρκείς ποσότητες, αντίστοιχα, η ροή του αίματος επιβραδύνεται και μειώνεται ο όγκος του κυκλοφορούντος αίματος. Το αίμα είναι κορεσμένο με διοξείδιο του άνθρακα, η πήξη του αίματος σπάει, πράγμα που οδηγεί στο σχηματισμό θρόμβων αίματος και αιμορραγίας.

Διαγνωστικά μέτρα

Προσδιορίστε την παρουσία και την έκταση του οξυγόνουμέθοδοι βοήθειας νηστείας οργάνου διάγνωση. Η πρώτη μέθοδος είναι η καρδιοτοκογραφία (CTG). Αυτή η μέθοδος διάγνωσης είναι απολύτως ασφαλής. Η συσκευή καρδιοτοκογραφίας καταγράφει συνεχώς τον καρδιακό ρυθμό του εμβρύου και τις συστολές της μήτρας. Με τη βοήθεια των υπερηχητικών γραφικών εμφανίζεται το ταχογράφημα. Αυτό είναι ένα γράφημα που αντανακλά τον αριθμό των συσπάσεων του καρδιακού μυός για μια δεδομένη χρονική περίοδο. Ο μετρητής τάσης μετρά τις διακυμάνσεις της πίεσης και της μήτρας, παρουσιάζοντας ένα υστερόγραμμα - ένα γράφημα της δραστηριότητας της μήτρας της μήτρας. Το CTG υπολογίζει τον αριθμό των κινήσεων και σας επιτρέπει να παρακολουθείτε την εξάρτηση του καρδιακού ρυθμού από τη δραστηριότητα του εμβρύου.

Ξεκινώντας από την εικοστή εβδομάδα της εγκυμοσύνης, είναι δυνατόDoppler μελέτη υπερήχων. Αυτή η μέθοδος στοχεύει στη μελέτη της ροής αίματος από τη μητέρα στον πλακούντα και από τον πλακούντα στο έμβρυο και μπορεί να ανιχνεύσει παραβιάσεις της μητροπλακουντιακής κυκλοφορίας. Χρησιμοποιώντας αυτή τη μέθοδο διάγνωσης, μπορείτε επίσης να προσδιορίσετε την ποιότητα του αμνιακού υγρού.

Εκτός από τις παραπάνω μεθόδους, ο ειδικόςακούει την καρδιά του εμβρύου για να αξιολογήσει τη δουλειά του με μαιευτικό στηθοσκόπιο. Ωστόσο, αυτή η μέθοδος είναι ανακριβής, οπότε αν υποψιάζεστε μια καρδιακή ανωμαλία, ο γιατρός κατευθύνει την έγκυο γυναίκα να υποβληθεί σε CTG και υπερηχογράφημα.

Θεραπεία

Θεραπεία της ενδομήτριας υποξίας απαιτεί την παρατήρηση μιας εγκύου στο νοσοκομείο. Οι γυναίκες απολαμβάνουν πλήρη ειρήνη και διόρισε μια θεραπευτική μέθοδος θεραπείας, που στοχεύει όχι μόνο στην οξυγόνωση του αίματος, αλλά και να προσδιορίσει την πραγματική αιτία της υποξίας. Συνήθως, ανωμαλίες της εγκυμοσύνης όπως η ενδομήτρια εμβρυϊκή υποξία, - οι συνέπειες ή τα συμπτώματα της κάθε ασθένειας.

Ο γιατρός συνταγογραφεί μια έγκυο γυναίκα ναρκωτικάμειώστε το ιξώδες του αίματος, βελτιώστε τη ροή του αίματος από τη μητέρα στον πλακούντα και εξομαλύνετε τον μεταβολισμό μεταξύ της μητέρας και του εμβρύου. Η συνταγογράφηση άλλων φαρμάκων και διαδικασιών εξαρτάται από την αιτία της υποξίας, αν εντοπιστεί και αποσκοπεί στην εξάλειψη αυτής της αιτίας.

Με θετική δυναμική, ο ασθενής αποφορτίζεται καικάνει συστάσεις για την πρόληψη της υποξίας. Αυτά περιλαμβάνουν υπαίθρια άσκηση, μειωμένη φυσική δραστηριότητα, την αποφυγή επιβλαβών συνηθειών και την τήρηση ορισμένων κανόνων στη διατροφή. Στην περίπτωση όπου η θεραπεία ήταν αναποτελεσματική, και η έλλειψη οξυγόνου διατηρείται, απαιτεί χειρουργική εξαγωγή του εμβρύου. Αν η ηλικία κύησης μεγαλύτερη των είκοσι οκτώ εβδομάδες, ο γιατρός συνταγογραφεί τη χειρουργική επέμβαση - καισαρική τομή.

Πρόληψη

Υπάρχουν ορισμένες απλές συστάσειςπου θα συμβάλει στη μείωση του κινδύνου του μωρού ανεπάρκεια οξυγόνου. Πριν προγραμματίσετε μια εγκυμοσύνη, μια γυναίκα πρέπει να αντιμετωπίσει χρόνιες παθήσεις, να απαλλαγεί από κακές συνήθειες. Όταν παρουσιάζεται εγκυμοσύνη, είναι σημαντικό να εγγραφείτε σε ιατρείο σε πρώιμο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια ολόκληρης της περιόδου της εγκυμοσύνης, είναι απαραίτητο να επισκέπτεστε τακτικά έναν γιατρό, να δοκιμάζετε και να κάνετε υπερηχογράφημα. Αυτό θα παρέχει έλεγχο της υγείας της εγκύου γυναίκας και του μωρού και, κατά συνέπεια, θα βοηθήσει στην αποφυγή της ανάπτυξης πιθανών παθολογικών καταστάσεων του εμβρύου.

Μια σημαντική πτυχή στην πρόληψη της ενδομήτριαςη υποξία διατηρεί έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Είναι απαραίτητο να περάσετε πολύ χρόνο στον καθαρό αέρα, να κοιμηθείτε οκτώ ώρες την ημέρα, να ισορροπήσετε τη διατροφή.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, θα πρέπει να αναπληρώσετε το απόθεμαβιταμίνες και θρεπτικά συστατικά, το επίπεδο του οποίου μειώνεται λόγω του πρόσθετου φορτίου στο σώμα. Πρέπει να διατηρούνται τα φυσιολογικά επίπεδα ασβεστίου, μαγνησίου και άλλων μεταλλικών στοιχείων. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ο έλεγχος του σιδήρου στο αίμα, καθώς το χαμηλό επίπεδο οδηγεί σε αναιμία - μία από τις κύριες αιτίες της υποξίας. Τα βιταμινούχα παρασκευάσματα πρέπει να είναι σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού.

Συνέπειες

Οι επιδράσεις της ενδομήτριας υποξίας εξαρτώνται από αυτήνείδος του. Η χρόνια υποξία, η οποία ξεκίνησε στις αρχές της εγκυμοσύνης, όταν ο σχηματισμός ζωτικών συστημάτων του εμβρύου μόλις αρχίζει, μπορεί να οδηγήσει στον σχηματισμό συγγενών δυσμορφιών. Η υποξία, που μεταφέρεται σε καθυστερημένη εγκυμοσύνη, μπορεί να προκαλέσει καθυστέρηση στην εμβρυϊκή ανάπτυξη και επίσης να οδηγήσει σε ισχαιμία και νέκρωση μεμονωμένων οργάνων. Σε ένα νεογέννητο μωρό, υπάρχει συχνά έλλειψη ύψους και βάρους, καθώς και μια δύσκολη περίοδος προσαρμογής (αναδιάρθρωση του σώματος σε ένα νέο περιβάλλον). Στο μέλλον, η έλλειψη οξυγόνου που βιώνεται στη μήτρα μπορεί να προκαλέσει ασθένειες όπως η επιληψία και η εγκεφαλική παράλυση.

Η οξεία ενδομήτρια υποξία του παιδιού οδηγείισχαιμία και νέκρωση ιστών. Εάν εμφανιστεί οξεία υποξία κατά τη διάρκεια του τοκετού, υπάρχουν πολλές πιθανές συνέπειες, ανάλογα με την αιτία της πείνας με οξυγόνο:

1. Οι αναπνευστικές οδοί του μωρού δεν καθαρίζονται πλήρως από το αμνιακό υγρό. Στην περίπτωση αυτή, η ανάπτυξη της πνευμονίας είναι δυνατή, στη χειρότερη περίπτωση - ο θάνατος ενός παιδιού από ασφυξία.
2. Απώλεια υψηλού όγκου αίματος. Ένα νεογέννητο αναπτύσσει αιμορραγικό σοκ, το οποίο παραβιάζει τους μηχανισμούς όλων των συστημάτων. Υπό αυτές τις συνθήκες, υπάρχει απειλή για τη ζωή όχι μόνο του μωρού, αλλά και της μητέρας.

Μετά τη γέννηση ενός μωρού που υπέστηυπογλυκαιμία στη μήτρα, απαιτεί συνεχή παρακολούθηση ειδικευμένων επαγγελματιών. Οι συνέπειες της πείνας με οξυγόνο μπορεί να μην εμφανίζονται στις πρώτες ημέρες της ζωής, αλλά πολύ αργότερα. Ως εκ τούτου, είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθείτε τις αλλαγές και τις ανωμαλίες στην ανάπτυξη του μωρού, προκειμένου να εντοπιστεί και να αποφευχθεί η εμφάνιση των ανεπιθύμητων ενεργειών της υποξίας.

</ p>>