Ρόλος - μια πρόταση στη δημιουργική ζωή; Ιστορικό

Ακόμη και στις ημέρες του αρχαίου ελληνικού θεάτρου προέκυψεδιαίρεση σε ορισμένους τύπους χαρακτήρων. Έτσι αναδύεται ο ρόλος του ηθοποιού - η κατανομή των ρόλων σύμφωνα με τα εξωτερικά στοιχεία, με αποτέλεσμα, μέχρι τον τελευταίο αιώνα, σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, οι ηθοποιοί αναγκάστηκαν να ενσωματώσουν μόνο μία εικόνα.

Στην αρχαία Ελλάδα, δραματικά έργαχωρισμένο σε δύο κύριους τύπους: τραγωδίες και κωμωδίες. Κατά συνέπεια, υπήρχαν δύο τύποι ηθοποιών - τραγωμένοι και κωμικοί. Το χτύπημα σε οποιαδήποτε ομάδα καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό όχι από το ύφος του παιχνιδιού, αλλά από τα εξωτερικά δεδομένα του ηθοποιού. Οι τραγικοί άνθρωποι ήταν άνθρωποι ψηλοί, καλοφτιαγμένοι, με χαμηλή φωνή. Το αντίθετό τους - οι ηθοποιοί είναι χαμηλοί και πλήρεις, μιλώντας με μεγάλη φωνή. Θα μπορούσαν να εκτελούν μόνο κόμικς.

Μεσαιωνική Ιταλική

comedy del arte επεκτάθηκε αρχαίες εικόνες καιέχει δημιουργήσει νέους ρόλους. Αυτοί είναι υπηρέτες, κύριοι, αλλά και λάτρεις των ηρώων. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του comedy del arte είναι μια δερμάτινη μάσκα, μια υποχρεωτική ιδιότητα του χαρακτήρα. Στην αρχή της θεατρικής καριέρας, κάθε ηθοποιός επέλεξε μια μάσκα για τον εαυτό του και στη συνέχεια σχεδόν όλη τη ζωή του έπαιξε μόνο έναν ρόλο. Οι ιστορικοί του θεάτρου αριθμούν πάνω από εκατό διαφορετικές μάσκες, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς ανήκαν σε παρόμοιους χαρακτήρες, οι οποίοι διέφεραν ο ένας από τον άλλο μόνο με ονόματα και μικρές λεπτομέρειες. Οι ηθοποιοί έκαναν θηλυκούς ρόλους χωρίς να χρησιμοποιούν μάσκες.

Στον XVII αιώνα, στην εποχή του κλασικισμού, οι ΓάλλοιΤο θέατρο συνέχισε να δημιουργεί τις κύριες βιώσιμες εικόνες στο δράμα και τείνει στην κατανομή των ρόλων για τους συντελεστές ορισμένων ψυχοφυσικών δεδομένων. Εκείνη την εποχή, προέκυψε η έννοια του ρόλου, ένας όρος που προέρχεται από τη γαλλική λέξη "emploi", ο οποίος μεταφράζεται ως "ρόλος", "θέση", "χρήση".

Προκειμένου να αποκτήσει ένα ρόλο, ο ηθοποιός πρέπειπληρούν ένα συγκεκριμένο σύνολο των απαιτήσεων, μεταξύ των οποίων, όπως και στην αρχαιότητα, το ύψος σχήμα, την κατασκευή, τη φωνή, το είδος του προσώπου. Αλλά το ρόλο - δεν είναι μόνο η εμφάνιση του χαρακτήρα, αλλά και στομφώδης και πλαστικά χαρακτηριστικά, της συμπεριφοράς γραμμή. Η μετάβαση από το ένα ρόλο στον άλλο, δεν είναι παρακινδυνευμένο, έτσι ώστε, όπως το μεσαιωνικό θέατρο, οι ηθοποιοί σε όλη την θεατρική σταδιοδρομία του, έπαιξε το ρόλο της μονότονη, βελτίωση των δεξιοτήτων τους και προσπαθούν να προσθέσετε χαρακτήρα σε μια ορισμένη απόλαυση. Η μόνη εξαίρεση είναι ο ρόλος της ηλικίας, η οποία ακολουθεί μια μετάφραση του θεάτρου των ηλικιωμένων παραγόντων.

Στο γαλλικό θέατρο στον XVIII αιώνα εμφανίζονταιτέτοιο ρόλο, η ηθοποιός όπως Ingenue - ειλικρινής, αλλά αφελής και απλή-minded κορίτσι. Ήρωες τα αγόρια σαν ιδιοσυγκρασία ονομάζεται αφελείς. Σουμπρέττα (ανδρική έκδοση υπάλληλος) διαφέρει ευθυμία, τον ενθουσιασμό και την έντονη διάθεση, συχνά αυτός ο χαρακτήρας έχει τη δική αφεντικά τους ανεκτίμητη βοήθεια σε ερωτικές σχέσεις. Εμφανίζεται η έννοια της τραγωδίας - περίπου

που σημαίνει ότι ο γυναικείος ρόλος παίζει ο άνδρας ηθοποιός και αντίστροφα.

Και οι ηθοποιοί θα έπαιζαν την ίδια ζωή όλη τη ζωή τουςρόλο, αν κατά τον τελευταίο αιώνα Κονσταντίν Στανισλάφσκι και Μιχαήλ Τσέχωφ έκανε μια δήλωση ότι το θεατρικό ρόλο - πεθαίνει, που εμποδίζουν την ανάπτυξη της δράσης ταλέντο, μην αφήσετε να εκδηλωθεί πλήρως. Μια τέτοια άποψη έγινε δεκτή με δυσπιστία, αλλά τώρα, βλέποντας την εκπληκτική σύγχρονη μετενσαρκώσεις των φορέων, βλέπουμε ότι οι μεγάλοι σκηνοθέτες είχαν δίκιο.

</ p>>