Φιλοσοφία της Αναγέννησης

Η έννοια του όρου "αναβίωση" σχετίζεται με το γεγονός ότιΉταν στο XIV ότι το ανανεωμένο ενδιαφέρον για τον αρχαίο πολιτισμό, την τέχνη, τη φιλοσοφία. Την ίδια στιγμή, η εμφάνιση μιας νέας αρχικής κουλτούρας των χωρών της Δυτικής Ευρώπης. Η φιλοσοφία του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης είναι πολύ διαφορετική, κυρίως λόγω της μείωσης του ενδιαφέροντος για τον χριστιανικό πολιτισμό.

Χαρακτηριστικά της φιλοσοφίας της Αναγέννησης

Η πρώτη και κύρια διαφορά της νέας παγκόσμιας προοπτικήςθεωρείται αλλαγή στη στάση απέναντι στο ανθρώπινο πρόβλημα. Γίνεται το κέντρο της γνώσης και της σκέψης. Οι φιλόσοφοι εκείνης της εποχής ενδιαφέρονται εξίσου τόσο για την υλική φύση όσο και για τις πνευματικές ιδιότητες του ανθρώπου. Αυτό ήταν ιδιαίτερα εμφανές στις καλές τέχνες. Οι φιλόσοφοι αρχίζουν να διαδίδουν ενεργά την ιδέα της αρμονικής ανάπτυξης του ανθρώπου, των φυσικών και πνευματικών του ιδιοτήτων. Ωστόσο, δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στη διαμόρφωση του πνευματικού κόσμου. Αυτή ήταν η εξέλιξη της ιστορίας, της λογοτεχνίας, της τέχνης και της ρητορικής.

Η φιλοσοφία της Αναγέννησης αρχίζει για πρώτη φοράτην ιδέα του ανθρωπισμού. Αυτή η άποψη αναγνωρίζει την αξία ενός ατόμου ως ατόμου, με το δικαίωμά του στην ελευθερία έκφρασης, ανάπτυξης και ευτυχίας. Μία από τις βασικές αρχές της ηθικής της Αναγέννησης είναι η επιθυμία για ευγένεια, η αντοχή του ανθρώπινου πνεύματος. Η φιλοσοφία της Αναγέννησης θεωρεί τον άνθρωπο όχι μόνο ως φυσικό ον, αλλά και ως δημιουργό του. Παράλληλα, η εμπιστοσύνη στην αμαρτωλότητα του ανθρώπου εξασθενεί. Δεν χρειάζεται πλέον τον Θεό, γιατί αυτή καθεαυτή γίνεται δημιουργός. Το κέντρο αυτής της τάσης ήταν η Φλωρεντία.

Η φιλοσοφία της Αναγέννησης χαρακτηρίζεται επίσης από τη διδασκαλία- Πανθεϊσμός. Βασίζεται στην αναγνώριση του Θεού με τη φύση. Οι φιλόσοφοι που ακολουθούν αυτή την τάση ισχυρίζονται ότι ο Θεός είναι παρών σε όλα τα αντικείμενα. Επίσης, η δημιουργία του κόσμου από τον Θεό αρνείται. Η φιλοσοφία της Αναγέννησης βασικά αναθεωρεί τις έννοιες της φύσης, του ανθρώπου και του Θεού. Σύμφωνα με τις διδασκαλίες το σύμπαν δεν δημιουργήθηκε από το Θεό, αλλά υπάρχει συνεχώς και δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Ο Θεός είναι στην ίδια τη φύση, ως ενεργό αρχή. Ο σημαντικότερος εκπρόσωπος αυτής της σκέψης ήταν ο Giordano Bruno.

Η φυσική φιλοσοφία είναι επίσης ένα από τα κύριαφιλοσοφικά ρεύματα της Αναγέννησης. Αυτή η φιλοσοφία ασχολείται με τα προβλήματα του άπειρου και της αιωνιότητας του σύμπαντος, την ύπαρξη διαφορετικών κόσμων και την αυτοκίνηση της ύλης. Αυτή τη στιγμή, η ύλη αρχίζει να γίνεται αντιληπτή ως ενεργός δημιουργική αρχή, γεμάτη ζωτικότητα. Την ίδια στιγμή, η εσωτερική ικανότητα της ύλης να αλλάξει ονομάζεται ψυχή του κόσμου. Είναι μέσα στο ίδιο το θέμα και κυριαρχεί στα πάντα. Ταυτόχρονα, εκφράστηκαν νέες προσεγγίσεις για την κίνηση των ουράνιων σωμάτων, που διαφέρουν από τη θεολογία. Οι πιο διάσημοι εκπρόσωποι αυτής της σκέψης είναι ο Νικολάι Κοπέρνικ, ο Νικολάι Κουζάνσκι, ο Erasmus του Ρότερνταμ.

Αυτή η νέα στάση απέναντι στον Θεό και την κριτικήεπίσημη εκκλησία υπηρέτησε ως ώθηση για τη δίκη και της Καθολικής πίστης. Αναγέννηση φιλοσοφία αυξάνει τις διδασκαλίες και τις αρχές της γνώσης των αρχαίων φιλοσόφων στην απόλυτη. Η καταδίκη της νέας φιλοσοφίας είναι η επιστήμη πρέπει να είναι η βάση της θρησκείας. Μαγεία και τον αποκρυφισμό αρχίζουν να θεωρούνται οι υψηλότερες μορφές της επιστημονικής γνώσης. Οι φιλόσοφοι ήταν πολύ ενδιαφέρονται για την αρχαία θρησκευτική διδασκαλία.

Το πρακτικό κριτήριο της αλήθειας προχωράφιλόσοφοι της Αναγέννησης, είναι η βάση της σύγχρονης μεθοδολογίας των φυσικών επιστημών. Οι ιδέες που αναπτύχθηκαν από τους τότε φιλόσοφους για την αδιαχώριστο του ανθρώπου και της φύσης, του κόσμου και της γης υιοθετήθηκαν ως βάση για τις επόμενες γενιές φιλοσόφων. Επίσης, η Αναγέννηση έγινε η ώθηση για την ανάπτυξη του ουτοπικού σοσιαλισμού. Οι ιδέες που εξέφρασαν οι ανθρωπιστές είχαν μεγάλες επιπτώσεις όχι μόνο στον πολιτισμό αλλά σε ολόκληρη την κοινωνική συνείδηση.

</ p>>