Οι περισσότεροι πόλεμοι στην ιστορία αντανακλώνται με κάποιο τρόποστην κουλτούρα (είτε ταινίες είτε μυθοπλασία). Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν τις ημερομηνίες της έναρξης των μεγαλύτερων συγκρούσεων και ακόμη και ατομικών μάχες. Αλλά το ζήτημα του πώς τελειώνουν οι πόλεμοι, η απάντηση είναι συχνά αόριστη και η λέξη "capitulation" πάντα γλιστράει. Αυτή η έννοια σημαίνει την παύση της ένοπλης αντίστασης μιας πλευράς που νικήθηκε. Αλλά τι σημαίνει αυτό στην πράξη και πώς πηγαίνει;
Σε μια πάλη δρόμου, για να σταματήσουν τον αγώνα, αρκείνα διασκορπιστεί. Αλλά πώς να σταματήσουν ολόκληρα κράτη και στρατεύματα τους; Αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονται στο ανώτατο επίπεδο, τόσο υπό τη μορφή πρότασης από την πλευρά που κέρδισε, όσο και με τη μορφή αίτησης από το χαμένο κόμμα. Η παράδοση είναι η τελευταία ευκαιρία να σωθούν άνθρωποι και πολιτισμός εις βάρος της ανεξαρτησίας ή σε αντάλλαγμα ορισμένων περιορισμών (εδαφικών, πολιτικών ή οικονομικών). Αυτό απέχει πολύ από το καλύτερο σενάριο, αλλά, όπως γνωρίζετε, επιλέγουν τα λιγότερα κακά.
Παραδείγματα μιας τέτοιας διέξοδος από εχθροπραξίεςιδιαίτερα πλούσιο παρελθόν αιώνα. Αυτοί είναι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, όπου εκπρόσωποι της Γερμανίας έπρεπε να υπογράψουν πράξη παράδοσης δύο φορές, ή αυτοκρατορική Ιαπωνία, η οποία αναγνώρισε επίσης την ήττα. Η επιλογή αυτών των χωρών δεν ήταν, διότι ο εχθρός κατά τη στιγμή της υιοθέτησης της συμφωνίας είχε συντριπτική υπεροχή σε ισχύ. Υπήρχαν και άλλα παραδείγματα στην ιστορία. οι περισσότερες συγκρούσεις των τελευταίων αιώνων έληξαν διπλωματικά, όταν η περαιτέρω χρήση των όπλων ήταν λιγότερο κερδοφόρα από μια άμεση ειρήνη. Με την επέκταση των εμπορικών και οικονομικών δεσμών στον κόσμο, αυτή η τάση άρχισε να εκδηλώνεται πιο συχνά.
Φυσικά, το ίδιο το έγγραφο δεν σταματάπαλεύοντας αμέσως. Οι καταστραμμένες επικοινωνίες, η απομάκρυνση των στρατευμάτων από την έδρα και το γενικό χάος των τελευταίων ημερών του πολέμου εμποδίζουν την ταχεία διέλευση των παραγγελιών. Επομένως, πριν υπογραφεί η πράξη της άνευ όρων παράδοσης, τα συμβαλλόμενα μέρη αποφασίζουν την κατάπαυση του πυρός. Μόνο μετά από λίγο, όταν η σιωπή έρχεται σε όλους τους τομείς του μετώπου, είναι δυνατό να προχωρήσουμε σε διαπραγματεύσεις χωρίς φόβο πρόκλησης και επανάληψης των εχθροπραξιών.
Αξίζει να καταλάβουμε ότι η έγκριση μιας τέτοιας απόφασης -ένα πολύ σοβαρό βήμα. Εξάλλου, προκειμένου να αποφευχθεί η επανεμφάνιση, η χαμένη χώρα μπορεί να αφοπλισθεί και να πληρώσει οικονομική αποζημίωση, η οποία περιορίζει δραματικά τις δυνατότητες του κράτους. Παραίτηση - δεν πρόκειται για βραχυπρόθεσμη εκεχειρία, αλλά για πλήρη έξοδο του υπογράφοντος από τη σύγκρουση μέχρι την ολοκλήρωσή της. Εδώ τίθεται το ερώτημα πώς να σωθούν τα κατεστραμμένα εδάφη. Πάνω από ένα χρόνο θα περάσει πριν η χώρα μπορέσει να ανακάμψει, αν και η περαιτέρω ανάπτυξή της θα εξαρτηθεί από τους πολιτικούς, όχι από τους στρατηγούς.
Ανάλογα με την ισορροπία ισχύος, η πράξη μπορείνα γίνει με παραχωρήσεις και για τις δύο πλευρές και εντελώς υπέρ των νικητών. Στην πρώτη περίπτωση, η συνθηκολόγηση είναι ένα είδος διαπραγμάτευσης, όταν σχεδόν ίσοι σε ανταγωνιστές δύναμης προσπαθούν να αποφύγουν περαιτέρω ζημιές στην οικονομία και την οικονομία. Στη δεύτερη περίπτωση, υπάρχει εξαναγκασμός του ηττημένου να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του και να συνεχίσει την επιτήρησή του με την καταστολή οποιωνδήποτε προσπαθειών αναθεώρησης των όρων.
</ p>>
