Ποιος είναι άνθρωπος που δεν αγαπά τους ανθρώπους;

Στον κόσμο μας, ο άνθρωπος απέχει πολύ από το να είναι μια καινοτομία,δεν είναι σε θέση να αγαπήσει. Κάποιοι το αποκαλούν ναρκισσισμό, ενώ άλλοι αναφέρουν ως το εγώ, ο ναρκισσισμός - ένας όρος που μπορείτε να σκεφτείτε ένα σωρό. Φαίνεται ότι κατά την τρέχουσα χρονική στιγμή, χωρίς αυτές τις ιδιότητες απλά δεν μπορεί - υποχρεώνει τις επιχειρήσεις, καθώς και οι προσωπικές σχέσεις συχνά διπλωμένα κατά τέτοιο τρόπο ώστε η ανάγκη να δείξουμε ψυχραιμία, ώστε να μην κολλήσουμε στην κατάθλιψη και ο φόβος του αποχωρισμού. Αλλά όπως λένε, όλα καλά θα πρέπει να είναι με μέτρο, και με αδιαφορία, η έλλειψη κάθε αίσθησης πρέπει να είναι ακριβώς το ίδιο. Ωστόσο, μερικές φορές οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι η ενασχόλησή τους με τον εαυτό τους, την απέχθεια των άλλων μετατρέπεται ήδη σε μια ψυχική διαταραχή. Θα μιλήσουμε γι 'αυτό τώρα.

Πιο συχνά η ναρκισσός εκπροσωπείται σε μας ωςένας άνθρωπος που δεν αγαπά τους ανθρώπους. Ένα τέτοιο πρόσωπο είναι πολύ εμμονή με τον εαυτό του, είτε στο εξωτερικό κέλυφος είτε στη γνώση, στην πνευματική ανάπτυξη και ούτω καθεξής. Στο μυαλό ενός εγωκεντρικού ατόμου, αυτός είναι ο ιδανικός άξιος των καλύτερων. Όλοι οι άλλοι, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που τον περιβάλλουν και μάλιστα τον αγαπούν, είναι κάποιοι "δούλοι". Πιστεύει ότι υπάρχουν μόνο για να του δώσουν ζεστασιά και χαρά.

Τις περισσότερες φορές ένα άτομο που δεν αγαπά τους ανθρώπους πουείναι στο περιβάλλον του, διακρίνεται από έναν πολύ μικρό εσωτερικό κόσμο, από μια στενή κοσμοθεωρία, από πνευματική κενότητα και αποξένωση. Ακόμη και σε θορυβώδεις επιχειρήσεις, ένα τέτοιο πρόσωπο βιώνει μια αίσθηση μοναξιάς μόνο επειδή πιστεύει ότι δεν μπορεί να συγκατατεθεί στα υπόλοιπα. Τέτοιοι άνθρωποι σπάνια υποστηρίζουν ουσιαστικές συνομιλίες και όχι επειδή οι γνώσεις τους μπορεί να είναι ανεπαρκείς, αλλά επειδή απλά δεν ξέρουν πώς να επικοινωνούν. Από αυτό, ένας άνθρωπος που δεν αγαπά τους ανθρώπους πάσχει συνεχώς, αν και ο ίδιος δεν θεωρεί μια τέτοια κατάσταση του αλεύρου, και μάλιστα αντίθετα, τον θαυμάζει.

Εάν η τάση αυτή δεν συνεχιστεί με την πάροδο των ετών,αποκτηθείσα εμπειρία, όλα μετατρέπονται σε μια μισανθρωπία. Πολλοί ψυχίατροι ονομάζουν τέτοια απόκλιση ασθένεια του σύγχρονου κόσμου, η οποία είναι σε κάποιο βαθμό που προσιδιάζουν σε κάθε έναν από εμάς. Ένας σύγχρονος άνθρωπος που δεν αγαπά τους ανθρώπους γίνεται τόσο από το σφάλμα της ίδιας κοινωνίας. Ειδικά κλίμακες όπως η διαταραχή της προσωπικότητας που αποκτήθηκαν στη χώρα μας, όπου η διαίρεση σε κοινωνικά στρώματα πολύ καθαρά, όπου οι άνθρωποι που έχουν εξουσία και το χρήμα, έσπρωξε γύρω από όλα τα άλλα, και ο τελευταίος, με τη σειρά του, αρχίζει να αναδύεται στην ψυχή του μίσους. Έτσι, ένα άτομο μπορεί να μισούν μόνο μπάτσους που της επιβλήθηκε πρόστιμο χωρίς τέλος, και η άλλη, θυμωμένος με όλες τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, αρχίζει ήσυχα μισούν λευκό φως.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ζοφερών τάσεων που απορροφούντον κόσμο μας, πολλοί από εμάς ξεχνάμε τι σημαίνει να αγαπάς ένα άτομο. Και δεν μιλάμε για συγγενείς ή συγγενείς, αλλά, όπως λένε, για τους πρώτους. Είναι σημαντικό να παρατηρήσετε εκείνα τα μικρά πράγματα που οι περαστικοί κάνουν για εσάς ακούσια. Για παράδειγμα, κάποιος έδωσε τη θέση του στο μετρό ή βοήθησε να παραδώσει ένα βαρύ καλάθι τροφίμων στο ταμείο. Παρατηρήστε τα χαμόγελα που μπορείτε να δώσετε στον επισκευαστή, τον πωλητή, τον κομμωτή και μην ξεχάσετε να δώσετε καλή διάθεση σε όλους τους γύρω.

</ p>>