Φέσσο κόκκινο, λιβάδι και sisaya: τα βιολογικά χαρακτηριστικά των ειδών

Η κόκκινη κισσός αναφέρεται σε πολυετήποωδών φυτών και έχει ένα ιδιαίτερα διακλαδισμένο ριζικό σύστημα. Πρόκειται για ένα σκούρο πράσινο χορτάρι με πλάτος φύλλου από 1 έως 2 χιλιοστά. Κατά το πρώτο έτος μεγαλώνει αργά. Ο τελικός σχηματισμός του φυτού γίνεται το δεύτερο ή το τρίτο έτος. Η κουλτούρα αναπτύσσεται καλά σε αμμώδεις λοβούς και αργιλώδη εδάφη. Το κοκκινοσκουφίδιο είναι κοινό σε ζελέ και ξηρά λιβάδια, χάλκινες πλαγιές, στα βουνά, σε αποστραγγισμένα έλη. Το χόρτο ζει στις δασικές και δασικές ζώνες της στέπας. Τα ευνοϊκότερα εδάφη για το συγκεκριμένο φυτό είναι αρκετά υγρά, χαλαρά, πλούσια σε χούμο, καλά στραγγιζόμενα ελαφρά αργιλώδη και αμμώδη εδάφη.

Αυτό το βότανο είναι πολύ γρήγορα αποκατασταθεί μετάδιάφορες μηχανικές βλάβες, καλά αντέχει το κανονικό κούρεμα (μέχρι 40 mm) και την κατάρα. Με υψηλό επίπεδο γεωργικής τεχνολογίας, το προσδόκιμο ζωής μπορεί να είναι μέχρι δέκα χρόνια. Το κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα ανθεκτικό στο παγετό χόρτο που αναπτύσσεται τόσο σε σκιά όσο και σε έντονα φωτισμένο χώρο. Κατά κανόνα, μετά τη φύτευση, οι βλαστοί εμφανίζονται μετά από περίπου δέκα ημέρες.

Το φυτό χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει μια ποικιλία απόγκαζόν. Η κύρια αξία της έγκειται στο γεγονός ότι ακόμη και σε ένα ξηρό καλοκαίρι τα φύλλα της παραμένουν φωτεινά πράσινα. Το κόκκινο φουσκί αυξάνει εντατικά, αναπτύσσεται πολύ γρήγορα, σχηματίζοντας ένα όμορφο χαλί πράσινου χρώματος. Αυτό το φυτό χαρακτηρίζεται από υψηλή θρεπτική και πεπτικότητα. Στο γρασίδι περιέχει μια σημαντική ποσότητα μετάλλων, καθώς και πρωτεΐνες. Η κόκκινη κολοκύθα ανεχτά με επιτυχία τη βόσκηση, αναπτύσσεται ενεργά μετά το χειμώνα, αναπτύσσεται έντονα, σχηματίζει οτάβα. Λόγω των εισηγμένων ιδιοτήτων, το φυτό αυτό χρησιμοποιείται ευρέως στον πολιτισμό για την οργάνωση μακροχρόνιων βοσκοτόπων και γκαζόν.

Η κολοσσιαία κοτσίδα κατοικεί στην Κεντρική και την ΑνατολικήΕυρώπη, Δυτική Ουκρανία, Βαλτική, Καύκασος ​​και Ουράλια. Το γρασίδι έχει μπλε-γκρίζα φύλλα. Η πλάκα είναι στενή, γραμμική, από γκρι έως μπλε χάλυβα. Το φυτό είναι θερμοφιλικό, μεγαλώνει καλύτερα σε ηλιόλουστες περιοχές με αμμώδη εδάφη.

Τρία έως τέσσερα χρόνια μετά την φύτευση του θάμνουμετοχή. Οι ειδικοί συνιστούν το φυτό να μεταμοσχεύεται κάθε δύο χρόνια για να αποκτήσει έντονο χρώμα των φύλλων. Το πλιγούρι βρώμης χρησιμοποιείται συχνά ως φυτό κάλυψης εδάφους, αλλά στην περίπτωση αυτή είναι μάλλον δύσκολο να διατηρηθεί η ομοιόμορφη ανάπτυξη του κάθε θάμνου. Μερικές φορές τα μεμονωμένα φυτά πεθαίνουν στο κέντρο, ειδικά συχνά σε ξηρές καλοκαιρινές ή υγρές συνθήκες χειμώνα. Ως εκ τούτου, για την αποκατάσταση των διακοσμητικών περιοχών, είναι πάντα απαραίτητο να έχουμε κάποιο απόθεμα φυτευτικού υλικού.

Το γρασίδι λιβάδι Fescue είναι ένα ποώδες φυτό χόρτου,φθάνοντας σε ύψος 120 εκατοστών. Αυτό το φυτό έχει ένα ινώδες ριζικό σύστημα. Οι ρίζες της φουντουκιάς φτάνουν μέχρι και 150 εκατοστά. Το κόκκινο φλοιό της σέλας είναι πολύ ισχυρότερο από το φουρκέτα των λιβαδιών. Οι μίσχοι του φυτού είναι πολυάριθμοι και όρθιοι, στους χαμηλότερους κόμβους μπορεί να είναι καμπύλοι. Εκτός από τους γενετικούς βλαστούς, η φουρνιά του λιβάδι σχηματίζει ένα σημαντικό αριθμό βραχέων, καλυμμένων με βλάστηση φυτών. Τα φύλλα είναι σκούρο πράσινο έως 8 mm πλάτος και μήκος έως 300 mm.

Την άνοιξη, αναπτύσσονται φυτικά στελέχηπολύ γρήγορα. Κατά το πρώτο έτος της ζωής του, το φυτό χαρακτηρίζεται από έντονη ανάπτυξη, αλλά οι γενετικοί βλαστοί σχηματίζονται μόνο κατά το δεύτερο έτος. Αυτό το χορτάρι είναι ανθεκτικό στη σκιά, ανθεκτικό στον παγετό, μπορεί να αντέξει σοβαρούς παγετούς κάτω από το χιόνι, πεθαίνει κάτω από πάγο. Η λίμνη λιβάδι ακούει τέλεια την πλημμύρα με το λιωμένο νερό. Το εργοστάσιο είναι πολύ απαιτητικό για τις συνθήκες του εδάφους.

</ p>>