Εξαίρεση από την Εκκλησία ως μέθοδο καταστολής

Η αποκήρυξη από την εκκλησία είναι παραδοσιακήθρησκευτική τιμωρία που χρησιμοποιείται στον Χριστιανισμό και ισχύει και για τους ανθρώπους που μπορούν να εκφράσουν τη συμπεριφορά τους ή τις πεποιθήσεις επηρεάσει εκκλησιαστική αρχή. Αν και υπάρχουν ενδείξεις ότι τα μέτρα αυτά εφαρμόζονται για τους παραβάτες και οι παραβάτες του Ιουδαϊσμού και ειδωλολατρικές θρησκείες (για παράδειγμα, οι αρχαίοι Κέλτες). Επί του παρόντος, υπάρχει με τη μορφή των λεγόμενων μερική, μικρή απογαλακτισμό (απαγόρευση) και αφορισμούς. Το πρώτο από αυτά - αυτό είναι ένα προσωρινό μέτρο, και η δεύτερη θα πρέπει να γίνει μέχρι την πλήρη μετάνοια ένοχοι.

Μπορούμε να πούμε ότι η έννοια αυτής της τιμωρίαςριζωμένη στον πρώιμο Χριστιανισμό. Από την ελληνική έννοια της λέξης «εκκλησία» σημαίνει «συναρμολόγησης», ή την κοινότητα των πιστών, ο άνθρωπος που, έχοντας εισέλθει σε αυτή την ομάδα ανθρώπων ( «εκκλησία») και δίνοντας κάποιες υποσχέσεις, να τους παραβιάσει, στερούνται κάθε επικοινωνία μαζί τους.

Επιπλέον, η «κοινωνία» εκείνη την εποχήσυνδέθηκε με ένα κοινό ευγνώμονα γεύμα, το οποίο έλαβε χώρα στη μνήμη του Μυστικού Δείπνου. Ως εκ τούτου, η αποβολή από την εκκλησία θεωρήθηκε ως απαγόρευση εναντίον της ενοχής για να επικοινωνήσει με τους πιστούς με τη μετάνοια.

Ωστόσο, αργότερα η σημασία αυτού του θρησκευτικούη τιμωρία έχει υποστεί πολύ σοβαρές αλλαγές και έγινε ακόμη και μέσο καταστολής, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής. Πρώτον, επεκτάθηκε σε ανθρώπους που είχαν πεποιθήσεις που ήταν σημαντικά ή όχι πολύ διαφορετικές από εκείνες της πλειοψηφίας, και πάνω απ 'όλα της ομάδας εξουσίας. Αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονταν αιρετικοί. Τότε υπήρξε μια τέτοια αποκήρυξη από την εκκλησία ως απαγόρευση, που ασκείται κυρίως στη Δυτική Ευρώπη, όταν σε μια πόλη ή χωριό που υπέστησαν τιμωρία, δεν βαφτίστηκαν, στέφτηκαν ή θάφτηκαν στα νεκροταφεία.

Επιπλέον, στους XII-XIII αιώνα μια τέτοια φαινομενικά θρησκευτική τιμωρία έγινε αυτόματα πιο σοβαρή

συνέπειες και νομική ευθύνη. Αφορισμό - απέλαση από τις λεγόμενες «χριστιανικές τους ανθρώπους», οδήγησε στο γεγονός ότι το πρόσωπο που έχει πλήξει, θα μπορούσε να στερηθεί ή σκοτώνονται, και κανείς δεν τον βοηθούν. Anathema είναι ένας αμετανόητος αιρετικός στην πράξη και στη γλώσσα της Ιεράς Εξέτασης σημαίνει ότι έχει περάσει στο κοσμικό χέρι «για την εκτέλεση του λόγω τιμωρίας» - σε θάνατο στην πυρά.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αυτή η τιμωρία ήταν επίσης συχνά κατασταλτική. Συγκεκριμένα, το αφοσιωμένο άτομο

Θα μπορούσε να ταφεί σύμφωνα με τα χριστιανικά έθιμα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιστορία με μια τέτοια εξαιρετική συγγραφέας, όπως ο Λέων Τολστόι. Αφορισμό του «άρχοντα του νου», επειδή επέκρινε την Ορθοδοξία και να τηρείται δικές τους απόψεις σχετικά με το Χριστιανισμό, ειδικότερα, για το δόγμα και τα τελετουργικά, προκάλεσε την έντονη αντίδραση διαμαρτυρίας. Η σύζυγός του, είναι ένα νομοταγείς Ορθόδοξος Χριστιανός, έγραψε μια αγανακτισμένος επιστολή του προς την Ιερά Σύνοδο.

Ομοίως, όχι μόνολαϊκοί ανθρωπιστές ή επαναστατική νεολαία, αλλά θρησκευτικοί φιλόσοφοι, ακόμη και ο νομικός σύμβουλος του αυτοκράτορα Νικολάου Β, ο οποίος κάλεσε αυτή την απόφαση της συνόδου "η βλακεία". Σχετικά με την αποκήρυξη του Τολστόι από την Εκκλησία, ο ίδιος ο συγγραφέας απάντησε σε επιστολή, όπου σημείωσε ότι το έγγραφο αυτό ήταν παράνομο, δεν καταρτίστηκε σύμφωνα με τους κανόνες και ενθάρρυνε άλλους ανθρώπους να κάνουν κακά πράγματα. Είπε επίσης ότι ο ίδιος δεν ήθελε να ανήκει στην κοινότητα, των οποίων οι διδασκαλίες θεωρεί ψευδείς και επιβλαβείς, κρύβοντας την ίδια την ουσία του χριστιανισμού.

</ p>>