Μύθοι ημερολογίου και παραστάσεις των αρχαίων για την κυκλικότητα της ζωής

Η μυθολογία είναι μια αντανάκλαση στο μυαλό των ανθρώπωνπολύπλοκα και συχνά ανεξήγητα φαινόμενα της γύρω πραγματικότητας. Οι μύθοι του ημερολογίου σχετίζονται με έναν από τους πιο μυστηριώδεις νόμους του κόσμου - τον κυκλικό χαρακτήρα της ζωής.

Στον κύκλο της ύπαρξης

Η γέννηση, η ανάπτυξη και ο θάνατος είναι εκείνα τα στάδια,που περνάει όχι μόνο κάθε ζωντανό ον, αλλά και οποιοδήποτε αντικείμενο ή φαινόμενο του γύρω κόσμου. Οι περισσότεροι σαφώς εκδηλώνεται με την κυκλική εναλλαγή της ημέρας και της νύχτας, και την κίνηση του ήλιου στον ουρανό: η μέρα δίνει τη θέση της νύχτας, τότε πέφτει η νύχτα, όταν φαίνεται ότι ο ήλιος πέθανε, αλλά στη συνέχεια έρχεται μια το πρωί και μια νέα ημέρα. Και μετά το χειμώνα με την σύντομη μέρα και το πεθαμένο ηλιοβασίλεμα έρχεται απαραιτήτως.

Μύθοι ημερολογίου, αφιερωμένοι στο θάνατο και την ανάσταση της καλής ηλιακής θεότητας, βρίσκονται σε πολλές κουλτούρες. Σε αυτές, η ιδέα της αναβίωσης της φύσης, και ως εκ τούτου της ζωής, εκφράστηκε συμβολικά.

Ένα ιδιαίτερο μέρος καταλαμβάνεται από αυτούς τους μύθους στις πεποιθήσειςγεωργικών λαών. Ολόκληρη η ζωή τους υπακούει σε φυσικούς κύκλους και ο χρόνος σποράς και συγκομιδής συνδέεται στενά με ορισμένες εποχές. Και η αλλαγή αυτών των εποχών ήταν τόσο σημαντική που οι σημαντικότεροι θεοί απάντησαν σε αυτή τη διαταγή. Και συχνά θυσιάστηκαν έτσι ώστε ο φυσικός κύκλος να συνεχιστεί και ο κρύος χειμώνας θα αλλάξει την άνοιξη.

Οι παλαιότεροι μύθοι της ημέρας

Οι περισσότεροι μύθοι λένε για τους θεούς ή ισχυρούςήρωες. Όχι εξαίρεση και μύθους ημερολογίου. Η παλαιότερη από αυτές - ηλιακή - συνδέονται με τη λατρεμένη γονιμότητα. Σε αυτά, η ηλιακή θεότητα που δίνει ζωή, πεθαίνει στη μάχη με τις δυνάμεις του σκότους και του κρύου. Αλλά αργότερα ο χρόνος ξαναζωντανεύει και θριαμβεύει.

Στη νίκη του ήλιου πάνω στο σκοτάδι, στη ζωή πάνω από το θάνατονα μας πείτε τους μύθους του ημερολογίου, παραδείγματα των οποίων είναι στις πεποιθήσεις της Αρχαίας Αιγύπτου (ο μύθος του Οσίρη), της Φοινίκης (του μύθου των αναστημένων από τους νεκρούς Ταμούζ). την αρχαία Ελλάδα (το μύθο της Δήμητρας και της Περσεφόνης), τη μυθολογία των Χετταίων (Telepin), τη Σκανδιναβία (Baldur) και πολλά άλλα. Όλοι αυτοί οι μύθοι, που γεννιούνται στους πολιτισμούς διαφορετικών εθνών, έχουν πολλά κοινά. Αλλά το κύριο είναι ότι μέσα τους η θεότητα, προσωποποιώντας τη γόνιμη δύναμη του ήλιου, πεθαίνει και στη συνέχεια ξαναγεννιέται σε μια νέα ποιότητα.

Η ιδέα της κυκλικής ζωής στη μυθολογία των αρχαίων Σλάβων

Η ηλιακή λατρεία και διάφορα γεωργικάοι τελετές αντανακλώνται στις πεποιθήσεις των αρχαίων Σλάβων. Οι μύθοι τους είναι καλά μελετημένοι, συμπεριλαμβανομένων μύθων ημερολογίου, παραδείγματα των οποίων μπορούν να βρεθούν τόσο σε συμπαγή επιστημονικά έργα όσο και στη λαϊκή λογοτεχνία.

Οι πεποιθήσεις των Σλάβων είναι ποικίλες, αλλά η ιδέα της κυκλικότητας εκφράζεται πιο έντονα στο μύθο του Yaril.

Yarilo - η ηλιακή θεότητα, η ενσωμάτωσηγόνιμη, ζωηρή, αρσενική δύναμη του ήλιου - ήταν ένας από τους πιο σεβασμένους θεούς μεταξύ των σλαβικών λαών. Η λατρεία του Yaril ήταν τόσο σημαντική που κάποια από τα στοιχεία της έχουν επιζήσει μέχρι σήμερα, έχουν γίνει μέρος χριστιανικών τελετουργιών και αγαπημένων λαϊκών φεστιβάλ, για παράδειγμα, Maslenitsa.

Μύθοι ημερολογίου λένε ότι στις αρχές της άνοιξης,όταν το χιόνι αρχίζει να λιώνει, ο νεαρός Yarilo κατεβαίνει στο έδαφος. Ταξιδεύει σε λευκό άσπρο άλογο και απλό μαλλιά, στο ένα χέρι έχει ανθρώπινο κρανίο - σύμβολο θανάτου και σε άλλο ένα πακέτο αυτιών, που ενσωματώνει την αναγέννηση και τη συνέχιση της ζωής.

Ο νεαρός Yarilo μεγαλώνει, γίνεται όμορφος καιισχυρός άνθρωπος. Εκείνος της δίνει το έδαφος εξουσίας, η οποία έχει ρίξει το σπόρο. Αλλά ο σπόρος πεθαίνει για να δώσει ζωή σε πράσινα βλαστάρια. Και Yarilo, σπατάλη έξαλλος δύναμη, παλιά, υπέργηρος, και πεθαίνει. Στις αρχές του καλοκαιριού, όταν τα χωράφια ήταν πράσινη από τη βλάστηση, γιόρτασε Yarilin ημέρες Rusal εβδομάδα, που ονομάστηκε έτσι γιατί κατά την αρχαιότητα και γοργόνες ήταν τα πνεύματα της γονιμότητας.

Και στις ημέρες του θερινό ηλιοστάσιο Yarila θάφτηκε,και αυτή η τελετή συνεχίστηκε στον 19ο αιώνα. Αλλά ήταν μια ευτυχισμένη αργία, επειδή ο Jarilo πέθανε για χάρη της παράτασης της ζωής. Μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο, θα γεννηθεί και πάλι μια μικρή χριστουγεννιάτικη κάλαντα, έτσι ώστε την επόμενη άνοιξη, να κατέβει στη γη, δίνοντας αγάπη και ζωή στην Yarila.

Το ηλιακό ημερολόγιο των Σλάβων

Οι σλαβικοί ημερολογιακοί μύθοι αντικατοπτρίζονται στο αρχαίο γεωργικό ημερολόγιο, το οποίο, με τη σειρά του, συνδέθηκε με σημαντικά εποχιακά φαινόμενα για ένα άτομο.

Το έτος του αγρότη ξεκίνησε την άνοιξη, όταν οι άνθρωποι μεπερίμενε με ανυπομονησία την απελευθέρωση της γης από το χιόνι. Εκείνη την εποχή, το αποχαιρετισμό του χειμώνα γιορτάστηκε με το συμβολικό καύσωμα των μορφών του και των φλογερού τροχού των τροχών, που οδηγούσαν από τις απότομες όχθες των ποταμών.

Περάστε το χειμώνα, την άνοιξη zaklikaet-Lel, άναψε φωτιές, χορούς κύκλο, τον έπαινο Yarila έκανε χαρακτηριστικά με τις αρχές του καλοκαιριού, μετά τις γιορτές και χορούς Rusal εβδομάδα χωρίς θλίψη και λύπη για να τον θάψουν.

Το φθινόπωρο τιμήθηκε από τους θεούς της συγκομιδής και των απορριμμάτων βοοειδώνMokosh και Veles, μαγειρεμένο μέλι και ψητά φραντζόλες. Και περίμεναν τον ερχομό του χειμώνα να ζεσταίνουν τις ψυχές των προγόνων τους στις πυρκαγιές του Καράτσουμ και να απομακρύνουν τις δυνάμεις του κακού από τη φωτιά. Και μετά με χαρά συνάντησαν τη γέννηση ενός νέου ήλιου, το μωρό - την Κολυάδα.

Μύθοι ημερολογίου, αργίες και τελετές - μέροςεθνική κουλτούρα όλων των λαών της Ανατολικής Σλάβης. Περιγράφοντας τους ιστορικούς και τους εθνογράφους, δεν έχουν ακόμα χάσει τη συνάφεια τους, οι άνθρωποι θυμούνται και τους αγαπούν.

</ p>>