Οι καλύτερες ιστορίες στα παραμύθια του Πούσκιν

Τα παραμύθια είναι κάτι που βοηθά όχι μόνο να αναπτυχθείφαντασία στο παιδί, αλλά και να επεκτείνει τον εσωτερικό του κόσμο, να το κάνει φωτεινό, συναρπαστικό και γεμάτο περιπέτεια. Χάρη σε αυτά, τα παιδιά μαθαίνουν τις έννοιες του καλού και του κακού, αποκτούν την επιθυμία να γίνουν όπως ο αγαπημένος τους ήρωας.

Κάθε παραμύθι συνήθως ακολουθείται από συμβουλές. Στα έργα του Πούσκιν είναι επίσης παρόντες.

Η έννοια ενός υπαινιγμού

Δεδομένου ότι τα παραμύθια αναφέρονται στη λαϊκή λαϊκή παράδοση,και η προσέγγιση στην ιστορία τους θα πρέπει να είναι κατάλληλη. Το παιδί επέστησε την προσοχή σε μια ιστορία, είναι απαραίτητο να ίντριγκες και το ενδιαφέρον. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ρωσικές παραμυθάδες χρησιμοποιούνται τα λεγόμενα ρήσεις που προηγούνται της έναρξης της ιστορίας.

Η εισαγωγή στην ιστορία δεν σχετίζεται με το περιεχόμενό της,αλλά ταυτόχρονα εξηγεί πού ή με ποιον συμβαίνουν τα γεγονότα. Για παράδειγμα, "έζησε ένας βασιλιάς", "σε ένα συγκεκριμένο βασίλειο, στην τριακοστή κατάσταση" και άλλοι. Επίσης, η πρόταση θα μπορούσε να είναι το τέλος της αφήγησης, σαν να συνοψίζει το γεγονός ή να λέει ο ίδιος ο αφηγητής.

Ρήσεις στις ιστορίες του Πούσκιν δεν είναι τυχαία, γιατί αγαπούσε αυτό το είδος της λαογραφικό και είναι γνωστή από την παιδική ηλικία, χάρη στην νταντά του - Arina Rodionovna.

Πούσκιν και παραμύθια

Στην καρδιά των ιστοριών του ποιητή βρίσκονται οι Ρώσοι λαοίθρύλους, τους οποίους άκουγε και άκουγε με ευχαρίστηση. Για παράδειγμα, στο οικόπεδο της ιστορίας της Balda, γραμμένο στην περιουσία του Boldino, βρίσκεται μια ιστορία, ακούγεται και καταγράφεται στο χωριό Mikhailovskoye.

Όχι μόνο τα ρωσικά παραμύθια επηρέασαν τη δημιουργικότηταποιητής. Το περιεχόμενο των "Ιστοριών ενός ψαρά και ενός ψαριού" είναι "διαγραφεί" από το θρύλο της γερμανικής λαογραφίας και το οικόπεδο "About the Dead Princess" είναι παρόμοιο με το έργο των αδελφών Grimm για το Snow White.

"Ο θρύλος του αραβικού Starcraft" ήταν η ώθηση για τη δημιουργία του "Ιστορίες του Golden Cockerel." Γνωρίζοντας πώς λαογραφικά έργα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα αποσπάσματα στα παραμύθια του Πούσκιν δεν είναι τυχαία.

"Η ιστορία του χρυσού κοκτέιλ"

Αυτή η διδακτική ποιητική έκθεση της αρχαίαςΟι μύθοι διδάσκουν στα παιδιά ότι πρέπει να τηρήσετε αυτήν την υπόσχεση. Οι ιστορίες στα παραμύθια του Πούσκιν, παραδείγματα των οποίων είναι παρόντα τόσο στην αρχή όσο και στο τέλος των έργων του, φέρνουν σε αυτές τις τεχνικές των παλιών ιστορικού.

Στην αρχή προσελκύονται από την πλοκή. Στην ιστορία του χρυσού κοκτέιλ, η εισαγωγή αναφέρει: "Στο απομακρυσμένο βασίλειο, στην τριάντα κατάσταση, ζούσε ο ένδοξος βασιλιάς Dadon". Αυτή η τεχνική είναι αποδεκτή από τους περισσότερους αφηγητές, η οποία μιλάει για τη σημασία και την αποτελεσματικότητά της.

Οι ιστορίες στα παραμύθια του Πούσκιν, παραδείγματα των οποίων μπορούν να βρεθούν στο τέλος του έργου, εκφράζονται επίσης σαφώς σε αυτή την ιστορία: "Το παραμύθι είναι μια υπόδειξη, αλλά σε αυτό ένας υπαινιγμός, για τους καλούς συντρόφους ένα μάθημα."

Κατά μία έννοια, το "afterword" σε αυτό το παράδειγμα είναι περισσότερο σαν ένα συμπέρασμα μετά από ένα διδακτικό μύθο. Κατά μία έννοια, αυτό το έργο του Πούσκιν μοιάζει πολύ πιο πολύ με ένα πολύτιμο μάθημα.

"Η ιστορία του Τσάρ Σαλτάν", "Ρουσλάν και Λιουντμίλα"

Στην έννοια των "συμβουλών" στις ιστορίες του Πούσκιν για τον ΤσάροΟ Saltane παίρνει δύο εισαγωγικές γραμμές για το βραδινό έργο των τριών αδελφών κοντά στο παράθυρο. Μετά από αυτό, το πλοίο μπορεί να πάει σε οποιαδήποτε γραμμή, αλλά η ίντριγκα υπάρχει ήδη, τώρα χρειάζεται μόνο να αναπτυχθεί. Μετά από ένα τόσο συνηθισμένο ξεκίνημα, ο ποιητής δημιουργεί μια πραγματικά συναρπαστική ιστορία, κατά την οποία τα παιδιά βιώνουν μια περιπέτεια και ακολουθούν τους ήρωες τους, που απειλούνται με κίνδυνο και απογοήτευση, και τον φόβο να χάσουν έναν αγαπημένο. Αλλά εξακολουθούν να έχουν ένα ευτυχές τέλος.

Όπως και στα περισσότερα λαογραφικά έργα,ρήσεις στις ιστορίες του Πούσκιν στο τέλος της αφήγησης σύντομη και περιεκτική: «Ήμουν εκεί, μέλι, πίνοντας μπύρα,» και το τέλος της ποινής εξαρτάται από το αφηγητής έχει μουστάκι ή όχι.

Το ποίημα «Ρουσλάν και Λουντμίλα» είναι σημαντικά διαφορετικό από το συντάκτη των παραμυθιών, από την έναρξη της στην περίπτωση αυτή είναι πολύ μεγάλη και λεπτομερή, αν και όχι στο περιεχόμενο των οποίων δεν έχει καμία σχέση.

Συνήθως, οι αναφορές στις ιστορίες του Πούσκιν ταιριάζουν2-4 γραμμές, όταν εδώ πρόκειται για ξεχωριστό ποίημα, γνωστότερο ως "Lukomorye Oak Green". Αναφέροντας σε αυτό το μέρος των γεγονότων, ο ποιητής δημιουργεί έναν συναρπαστικό κόσμο, τον οποίο θέλει να φτάσει κάθε παιδί.

Ένας υπαινιγμός του πρώτου και τελευταίου κεφαλαίου αυτού του ποιήματοςείναι οι ίδιες λέξεις: «Οι υποθέσεις των ημερών που πέρασαν, οι παραδόσεις της βαθιάς αρχαιότητας». Έτσι, ο Πούσκιν, όπως ήταν, δεν είναι ο συγγραφέας, αλλά μόνο ένας αφηγητής γεγονότων που συνέβησαν στην αρχαιότητα και επέζησε μέχρι σήμερα με τη μορφή ενός θρύλου.

</ p>>