Η ανάλυση του ποιήματος "Ο Προφήτης" του Μιχαήλ Γιούριεβιτς Λερμόντοφ
Η ανάλυση του ποιήματος "Ο Προφήτης" του Λερμόντοφ αρχίζει μετι μαθαίνουμε για το χρόνο της δημιουργίας του. Γράφτηκε το 1841. Το ποίημα θεωρείται μία από τις πιο πρόσφατες δημιουργίες της ιδιοφυΐας. Μπορούμε να πούμε ότι ο "Προφήτης" είναι μια ορισμένη απόδειξη του ποιητή, το αποχαιρετισμό του.
Το ποίημα δημοσιεύθηκε μόνο μετά το θάνατο του συγγραφέα. Παρ 'όλα αυτά, είναι ένα ορόσημο για τον Μιχαήλ Γιούριεβιτς.
Στο έργο του, ο ποιητής προσπάθησε να αντικατοπτρίζει ολόκληρη τη δική του πορεία ζωής. Το ποίημα του Λερμόντοφ "Ο Προφήτης" συχνά συγκρίνεται με την ανάλυση ενός παρόμοιου "Προφήτη" του Πούσκιν.
Ας εξετάσουμε ένα εξάρτημα καιτη σύνθετη κατασκευή του ποιήματος. Βασίζεται στο βιβλικό κείμενο και βαρύνει σε ένα είδος σαν το θρύλο. Μια σημαντική διαφορά από το έργο του Πούσκιν είναι ότι επέλεξε το βιβλίο του Προφήτη Ησαΐα και ο Λερμόντοφ επέλεξε το βιβλίο του προφήτη Ιερεμία.
Σύνθεση των ίδιων ποιημάτων επίσηςυπόκειται σε σύγκριση. Το θέμα είναι ότι ο Πούσκιν έχει μια κίνηση από τη χαμηλότερη στην υψηλότερη: πρώτα, "η έρημη είναι ζοφερή", και στη συνέχεια ο δρόμος προς τους ανθρώπους με ελπίδα. Σε Lermontov, αντίθετα: πρώτος ενθουσιασμός, αγάπη και αλήθεια, και στη συνέχεια να ξεφύγουν από την πόλη με τέφρα στο κεφάλι του.
Η ανάλυση του ποιήματος "Ο Προφήτης" υπονοείτην εξέταση του ιδεολογικού και καλλιτεχνικού περιεχομένου του έργου, η οποία καταλήγει σε μια διεύθυνση που έχει συνταχθεί με τη μορφή της άμεσης ομιλίας. Αυτό είναι ένα είδος κλήσης "ηλικιωμένοι" για τη νεότερη γενιά, παιδιά που πρέπει να παραιτηθούν από τον προφήτη και σε καμία περίπτωση να τον ακολουθήσουν.
Τώρα ας μιλήσουμε για τις βασικές ιδέες του ποιήματος. Το κύριο θέμα εδώ είναι το θέμα του ποιητή και της ποίησης. Πρέπει να δώσετε προσοχή στην εικόνα της ερήμου. Έχει δύο σημασιολογικά χαρακτηριστικά:
1) ο χώρος που αντιτίθεται στην πόλη, στον πληθυσμό των ανθρώπων και σε ολόκληρο τον κόσμο, που δημιουργείται από τον άνθρωπο.
2) ένας μεγάλος και ανοιχτός χώρος, ο οποίος συμβολίζει την απεραντοσύνη.
Δεν ήταν τίποτα που η έρημος έσβησε τη δίψα του προφήτη. Εδώ παίρνει ό, τι λείπει από την πόλη - επικοινωνία. Μεταξύ των ανθρώπων και της φασαρία της πόλης, κανείς δεν τον άκουσε, και τώρα και τα αστέρια τον προσέχουν. Η μοναξιά του ποιητή αντιτίθεται στην ενότητα με το σύμπαν.
Μια λεπτομερής ανάλυση του ποιήματος "Ο Προφήτης" απαιτείαναθεώρηση και καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά. Χρησιμοποιείται ευρέως είναι το βιβλικό λεξιλόγιο, καθώς και Slavonicisms. Εδώ είναι μερικά παραδείγματα τέτοιων λέξεων, γήινα πλάσματα, τα μάτια του προφήτη, ο επικεφαλής της διαθήκης, κ.λπ. Ως εκ τούτου, η χρήση των επιθέτων, που ανήκουν στο υψηλό ύφος, για παράδειγμα, τα τρόφιμα του Θεού, ο αιώνιος δικαστής, καθαρό επιστήμονες και άλλους. Αυτό που είναι ενδιαφέρον - Μιχαήλ χρησιμοποιεί τη σάτιρα και ειρωνεία. Τραβάει μια επιθετική πλήθος, το οποίο δεν αναγνωρίζει τον προφήτη, και τον οδηγεί. Η γραμμή «οι γέροντες λένε,» με ένα χαμόγελο, περήφανη «επαναλαμβάνεται τόσο στον τελικό τετράστιχο.
Λόγω αυτής της στυλιστικής ετερογένειας, ο Λερμόντοβ διαιρεί το ποίημα σε στάντζες. Αντιπροσωπεύει επτά quatrains, καθένα από τα οποία μεταφέρει ένα ορισμένο στάδιο στην εξέλιξη της ιστορίας.
Όσο για το μέγεθος των στίχων, εδώ συναντάμε ένα συνδυασμό ενός τετραμετρικού iambic και πυρρικού.
Ο Λερμόντοφ συνοψίζει όλη τη δημιουργικότητά του,τη ζωή του. Αφηγείται την τραγική μοίρα του ποιητή-προφήτη, την ύπαρξή του στον κόσμο. Ο Μιχαήλ Γ. - ένας από τους λίγους κλασικούς που έβαλαν τα θεμέλια για μια σωστή κατανόηση της αποστολής του ποιητή και ολόκληρης της τέχνης.
Η ανάλυση του ποιήματος "Ο Προφήτης" έχει τελειώσει.
</ p>>
