Kutuzov και Napoleon: συγκριτικά χαρακτηριστικά (βασισμένα στο μυθιστόρημα του Λέοντα Τολστόι "Πόλεμος και Ειρήνη")
Το μυθιστόρημα "Πόλεμος και Ειρήνη" είναι ένα από τα πιο δημοφιλή καιδιάσημα έργα του 19ου αιώνα όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά σε όλο τον κόσμο. Είχε αναγνωριστεί από τους εγχώριους και ευρωπαίους κριτικούς αμέσως μετά τη δημοσίευση. Όλα αυτά οφείλονται στο απίστευτο ταλέντο του Lev Nikolaevich Tolstov, ο οποίος δημιούργησε ένα πολύπλευρο έργο που δεν έχει αναλογικά στη βιβλιογραφία.
Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο σε δύο χαρακτήρες από αυτόαπίστευτη δουλειά. Στο επίκεντρο της προσοχής μας θα είναι ο Kutuzov και ο Napoleon, τα συγκριτικά χαρακτηριστικά των οποίων έχουν μεγάλη ιδεολογική σημασία. Το μυθιστόρημα δεν θα γίνει σωστά κατανοητό χωρίς να κατανοηθεί ο ρόλος αυτών των χαρακτήρων.
Δημιουργικότητα L.N. Τολστόι
Ωστόσο, η επιτυχία δεν ώθησε τον Τολστόι να ξεκινήσεισυγγραφέας δραστηριότητα, αντίθετα, μετά από λίγο αποφασίζει να ασχοληθεί με τη γεωργία και αφήνει για Yasnaya Polyana. Και ήδη εδώ, μετά το γάμο, γεννιούνται τα μεγαλύτερα και πιο διάσημα έργα: "Άννα Καρένινα", "Πόλεμος και Ειρήνη", "Kreutzer Sonata", "Κυριακή". Την ίδια στιγμή το Tolstoy ανοίγει ένα σχολείο για παιδιά όλων των τάξεων, συμπεριλαμβανομένων των δουλοπάροικων, δημιουργεί ένα ειδικό αλφάβητο.
Η ζωή του συγγραφέα τελειώνει το 1910σιδηροδρομικό σταθμό. Όλη τη ζωή του, ο Λέτ Νικολάεβιτς προσπάθησε να κατανοήσει τον κόσμο και να καταλάβει το ρόλο του ανθρώπου σε αυτό. Η ιδέα του για την προσωπικότητα στην ιστορία αντανακλάται στους χαρακτήρες του μυθιστορήματος "Πόλεμος και Ειρήνη" (Kutuzov και Napoleon). Τα συγκριτικά χαρακτηριστικά αυτών των χαρακτήρων αντανακλούν πλήρως τη στάση του ίδιου του συγγραφέα όχι μόνο για τις αιτίες μεγάλων γεγονότων, αλλά και για τον ίδιο τον πόλεμο, καθώς και για εκείνους που το ξεκινούν.
Το μυθιστόρημα "Πόλεμος και Ειρήνη"
Ο «πόλεμος και η ειρήνη» είναι ένα μυθιστόρημα χωρίς προηγούμενα. Αυτό το μοναδικό προϊόν έχει κερδίσει την επιτυχία του όχι μόνο με την κλίμακα που περιγράφεται από ιστορικά γεγονότα, αλλά και τον τρόπο Τολστόι ήταν σε θέση να τους διδάξει. Κοσμική δεξιώσεις αντικατασταθεί με σκηνές μάχης, τις εικόνες των βασιλέων και αυτοκρατόρων εναλλακτική εικόνα των στρατιωτών. Ο συγγραφέας παρουσιάζει όλες τις πτυχές της ζωής στη Ρωσία, από την πολιτιστική στους στρατιωτικούς.
Ιδιαίτερα επιδέξιος ο Τολστόι πλησίασε την εικόναχαρακτήρες, έχοντας τις καταχωρήσει στην τελευταία λεπτομέρεια και τη μικρότερη γραμμή χαρακτήρων. Κάθε ήρωας είναι ένα πρωτότυπο πρόσωπο με τα δικά του πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του. Συμπεριλαμβανομένων των Kutuzov και Napoleon, των οποίων τα συγκριτικά χαρακτηριστικά μας ενδιαφέρουν κατά πρώτο λόγο, εμφανίζονται στις σελίδες του μυθιστορήματος από εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες. Όλες οι ενέργειές τους είναι απολύτως φυσικές και σχετίζονται με τον χαρακτήρα και την αντίληψή τους για τον κόσμο.
Kutuzov και Napoleon: συγκριτικά χαρακτηριστικά
Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να σημειωθεί ότι γιαΟ Τολστόι Κούτουζοφ και ο Ναπολέων έχουν μια σαφή ηθική και ηθική εκτίμηση, η οποία καθορίζει τη νίκη του ενός και την ήττα του άλλου. Στην πραγματικότητα, το αποτέλεσμα του πολέμου είναι μια νόμιμη νίκη της δικαιοσύνης για την απάνθρωπη κατάσταση.
Ως εκ τούτου, αυτοί οι ήρωες αντιτίθενται μεταξύ τους,Πώς μόνο καλό μπορεί να είναι αντίθετο στο κακό. Η εμφάνιση, ο λόγος, ο χαρακτήρας, οι τρόποι, οι φιλοδοξίες, οι εμπειρίες είναι τελείως διαφορετικές. Δεν υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ Kutuzov και Napoleon, ένα συγκριτικό χαρακτηριστικό (τα αποσπάσματα παρουσιάζονται παρακάτω) το επιβεβαιώνει μόνο αυτό.
Ο ρόλος στην ιστορία: Kutuzov και Napoleon
Σε αυτή την έννοια είναι η κύριατην αντίφαση μεταξύ Kutuzov και Napoleon. Ο ρώσος διοικητής δεν προσπαθεί να ελέγξει, καταλαβαίνει ότι όλα εξαρτώνται από την εξουσία του λαού και ο ρόλος του είναι μόνο να οργανώσει και να εμπνεύσει τους στρατιώτες. Αντιθέτως, ο Μπονάπαρτ θεωρεί τον εαυτό του κυρίαρχο της κατάστασης. Φαντάζεται ότι είναι ουσιαστικά θεός και κάνει τα πάντα για να εκπληρώσει την επιθυμία του να γίνει ο ηγεμόνας του κόσμου. Δεν ενδιαφέρεται για τη γνώμη του λαού του, ο Ναπολέων δεν δίνει προσοχή στους στρατιώτες του, δεν ενδιαφέρεται για κανέναν αλλά για τον εαυτό του.
"Kutuzov και Napoleon: συγκριτικό χαρακτηριστικό "- ένα δοκίμιο για ένα παρόμοιο θέμα μπορεί να ξεκινήσει μόνο με τη σύγκριση της στάσης των διοικητών με τους στρατιώτες τους, καθώς αυτό αντικατοπτρίζει τη στάση τους απέναντι στον λαό τους. Η στοργική, πατρική φροντίδα Kutuzov και ναρκισσιστική, αδιάφορη Napoleon είναι το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των ήρωες.
Εμφάνιση Kutuzov και Napoleon
Εξωτερικά Kutuzov και ο Ναπολέων είναι τόσο διαφορετικές όσοκαι εσωτερικά. Kutuzov, καθοδηγείται στις ενέργειές του από τη σοφία του λαού, είναι σχεδόν πάντα ήρεμη, απρόσκοπτη, απλή σε χειρονομίες και εκφράσεις του προσώπου. Συχνά χαμογελάει, "παλιομοδίτικα" γκρίνια, ανοιχτά και απαλλαγμένα από κάθε είδους προσποίηση. Η συζήτησή του συνδέεται με την κατανόηση του τι συμβαίνει, ο Kutuzov πάντα ξέρει πώς θα τελειώσει η μάχη και ποια θα είναι τα επιχειρήματα.
Ο Ναπολέων είναι εντελώς διαφορετικός, η εικόνα του είναι γεμάτη από ψευδαισθήσεις, προσποίηση και στάση. Είναι μικρός, λιπαρός, θλιβερός. Τα χαμόγελά του είναι δυσάρεστα και οι ομιλίες υπονοούνται.
Πώς ο ουρανός και η γη διαφέρουν ο ένας από τον άλλο Kutuzov και Napoleon, ένα συγκριτικό χαρακτηριστικό (ο πίνακας με τα αποσπάσματα παρουσιάζεται παρακάτω) το επιβεβαιώνει μόνο αυτό.
Ο χαρακτήρας του Ναπολέοντα και Kutuzov
Kutuzov Tolstoy δίνει στον λαό, αλήθειαΡωσική σοφία. Ο πατριωτισμός, ο πνευματικός πλούτος, η φιλανθρωπία και η φροντίδα - αυτό είναι το κύριο πράγμα σε αυτόν τον χαρακτήρα. Ξέρει ότι ο πόλεμος και ο θάνατος δεν μπορούν να δικαιολογηθούν. Επομένως, η ίδια η φύση, ενσωματωμένη στη δύναμη του λαού, προσπαθεί να αποτρέψει μια θανατηφόρο αρχή. Ο Kutuzov αισθάνεται την ενότητά του με τον λαό, αναγνωρίζει τον εαυτό του μόνο ως μέρος ενός μεγάλου συνόλου και υπόκειται στην πορεία της ιστορίας.
Ο Ναπολέοντας, αντίθετα, φαντάζοντας τον εαυτό του εξαιρετικότην προσωπικότητα, τις δίψες για να μάθουμε τι συμβαίνει. Ποια διαφορετικά χαρακτηριστικά ενσωματώνουν οι ίδιοι οι Kutuzov και Napoleon, το συγκριτικό χαρακτηριστικό (ο πίνακας παρουσιάζεται παρακάτω) το επιβεβαιώνει. Ο Bonaparte ζει μόνο για τον εαυτό του, δεν ενδιαφέρεται για τον αριθμό των θυμάτων και τις απώλειες άλλων, το κυριότερο είναι να πάρει τον δρόμο του. Έχοντας φανταστεί τον εαυτό του, ο γάλλος αυτοκράτορας εξακολουθεί να νοιάζεται για το πώς φαίνεται. Ο Τολστόι τον εκνευρίζει σκοπίμως, αφήνοντας τον αναγνώστη να καταλάβει τη μικροσκοπία και την ασήμαντη σημασία του Ναπολέοντα.
Kutuzov και Napoleon: ένα συγκριτικό χαρακτηριστικό. Πίνακας με τιμές
| Kutuzov | Ναπολέοντα |
| Εμφάνιση | |
Το πρόσωπο ήταν "πρησμένο, ακρωτηριασμένο από μια πληγή", "λάμπει πάντα ελαφρύτερα από ένα παλιομοδίτικο χαμόγελο", "σκληρό βήμα". | "Μια περιορισμένη, ευτυχισμένη ματιά από την ατυχία των άλλων", "μια στρογγυλή κοιλιά", "τα μικρά πόδια ... οι λιπαροί μηροί ...". |
| Η στάση απέναντι στη δύναμή του | |
«Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους», «η μοίρα του αρχηγού δεν αποφασίζει τις εντολές του κυβερνήτη ... αλλά την αόριστη δύναμη, το πνεύμα του στρατού». | «Power εξαρτάται από την φήμη και δόξα - της νίκης» - Ναπολέων δηλώνει ανοιχτά «Η δύναμη θα πέσει, αν δεν βασιστεί σε μια νέα δόξα και τη νίκη ...», «επίτευγμα θα βοηθήσει να κρατήσει τη θέση μου.». |
Η στάση των ανθρώπων | |
Λαμβάνοντας τον Kutuzov τον τίτλο του αρχηγού αρχηγού "... έκανε γενικό ενθουσιασμό για τα στρατεύματα ... μεταξύ των ανθρώπων." Η Ρωσία περιμένει νέες νίκες και νέα δόξα από τον Kutuzov. " | "Εξόργισε κάθε ιδέα της ελευθερίας από ... την αυτοκρατορία του - βασίλευε μια πλήρης σιωπή ... ήθελε να οδηγήσει όλους, να διοικούν όλα" |
Συμπέρασμα
Ο Τολστόι Κούτουζοφ απεικονίστηκε σαφώς και απερίφρασταΝαπολέοντα. Τα συγκριτικά χαρακτηριστικά μπορούν να εκφράζονται εν συντομία με μία φράση: την αντίθεση του καλού και του κακού. Και εκείνος που ξεκίνησε την πορεία της καταστροφής δεν αξίζει ούτε συμπόνια ούτε κατανόηση. Είναι από αυτή τη θέση αντιπροσωπεύει τη μάχη των δύο αυτών μεγάλων ανδρών, με εγγενή ιδεαλισμό του, ο Τολστόι.
</ p>>
