Αρμενικό κλαρινέτο - ένα μοναδικό μουσικό όργανο

Η ιδιοκτησία του αρχαιότερου αρμενικού λαού είναιόχι μόνο η μοναδική φύση της χώρας τους, τις παραδόσεις, η κουζίνα και η γλώσσα, αλλά και μια πλούσια ποικιλία από διαφορετικά λαϊκά όργανα. Ανάμεσά τους υπάρχουν τύμπανα, χορδές και όργανα άνεσης. Ένα από τα πιο πολύχρωμα και διάσημα είναι το αρμενικό κλαρινέτο, ή, όπως λέγεται, το δαιδούκ. Ο ήχος του είναι η κάρτα επίσκεψης της εθνικής μουσικής. Ποιος από εμάς, τουλάχιστον μία φορά, δεν άκουσε τα αρμενικά τραγούδια, το κλαρινέτο σόλο; Ας μιλήσουμε για αυτό το όμορφο όργανο.

Τι είναι αυτό;

Το αρμενικό κλαρίνο ανήκει στην ομάδα του καλάμιαιολικά όργανα. Εκτός από το όνομα "duduk", που είναι μόνο εκατό ετών, μερικές φορές ονομάζεται επίσης "ciranapoh". Είναι ένα παραδοσιακό αρχαίο όνομα, μεταφρασμένο ως "βερίκοκο". Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο πατέρας εκχωρήθηκε σε ένα οκταβήτο διατονικό πνευστό όργανο.

Το μήκος του αρμενικού κλαρινέτου μπορεί να είναι 28, 33 ή 40 εκατοστά. Στο εξωτερικό του σωλήνα υπάρχουν επτά τρύπες, και στο εσωτερικό - ένα ακόμα (σφίγγεται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού με τον αντίχειρά σας).

Η αναπαραγωγή σε αυτό το όργανο είναι ένας σφιγκτήραςοπές και στις δύο πλευρές και διαφορετική πίεση στη διπλή γλώσσα. Στις περισσότερες αρμενική μουσική, σόλο κλαρινέτο στο οποίο αντιπροσωπεύει μουσικοί παίζουν ζεύγη - ένα από αυτά (τα λεγόμενα κυρίες) δημιουργεί ένα μοτίβο, και το δεύτερο - duduk - γρατζούνισμα την ίδια τη μελωδία. Είναι πιο δύσκολο

αυτός που παίζει σε μια κυρία (ένας τέτοιος μουσικόςdumkash), επειδή δεν μπορεί να σταματήσει για ένα λεπτό. Με αυτό το παιχνίδι, χρησιμοποιείται μια ειδική τεχνική συνεχούς αναπνοής. Σε αυτή την περίπτωση, ο παίκτης εισπνέει αέρα μέσω της μύτης και διατηρεί επίσης τον αέρα στα μάγουλα, ενώ απελευθερώνει τη ροή στη γλώσσα του οργάνου.

Λίγο ιστορία

Το αρμενικό κλαρινέτο, του οποίου η ιστορία, σύμφωνα με τομελέτες, μετράει από δύο έως τρεις χιλιάδες χρόνια, που αναφέρονται στα αρχαία χειρόγραφα του Urartu και τα έγγραφα του βασιλιά Τίγρη του Μεγάλου (κυβερνώνται μέχρι το 55 π.Χ.).

Σε πολλές χώρες του κόσμου υπάρχουν παρόμοιες dudukuΌργανα που διαφέρουν από αυτό και από το άλλο μόνο από τον αριθμό των οπών και από το υλικό από το οποίο κατασκευάζεται το σώμα του κλαρινέτου. Ακόμη και σε μια συγγενική Λευκορωσία, έχουμε έναν "συνάδελφο" του αρμενικού παππού - είναι ένας σωλήνας! Υπάρχουν "συγγενείς" στη Γεωργία, το Νταγκεστάν και την Ευρώπη.

Αδιαμφισβήτητος ήχος

Δεν έγιναν τα παλαιότερα πρωτότυπα του dudukξύλο, αλλά από οστά και καλάμια. Τώρα είναι κατασκευασμένο μόνο από ξύλο. Ένα μοναδικό χαρακτηριστικό του αρμενικού εργαλείου είναι η χρήση ξύλου βερίκοκου. Σε άλλες

καρύδι, δαμάσκηνο και άλλαδέντρα, αλλά ταυτόχρονα χαθεί η γοητεία του ήχου που είναι εγγενής στον Αρμένιο Δούκα. Ο ήχος του δεν είναι ρινικός και αιχμηρός, αλλά μαλακός, όπως η φωνή ενός άνδρα. Το μαντίλι του οργάνου είναι βελούδινο, παραμορφωμένο.

Αγάπη και λυρικά τραγούδια εκτελούνται συνήθως σε ένα μακρύ κλαρινέτο, αλλά για χορευτικά κίνητρα είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε ένα σύντομο duduk. Ο θλιβερός ήχος δίνει στο όργανο μια ευρεία γλωσσίδα.

Με την πρώτη ματιά, φαίνεται ότι παίζοντας duduk -είναι πολύ απλό, επειδή έχει μόνο μία οκτάβα. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν συμβαίνει και οι μουσικοί που κατέχουν αυτό το όργανο γίνονται σεβαστοί στην Αρμενία. Είναι σύντροφος όλων των σημαντικών γεγονότων - κηδείες, αργίες, γάμοι, πανηγύρια.

</ p>>