Οι ηθικές αξίες αποτελούν το θεμέλιο των ανθρώπινων σχέσεων

Οι ηθικές αξίες είναι από τις θεμελιώδειςπαράγοντες που καθορίζονται στο πλαίσιο της κανονιστικής ρύθμισης των ανθρώπινων ενεργειών. Αυτή η έννοια καλύπτει όλες τις σφαίρες και τους τομείς της ανθρώπινης ζωής: ηθικές απόψεις, αρχές, οδηγοί ζωής, συναισθήματα. Η ηθική ρυθμίζει τις ενέργειες και τις σχέσεις των ανθρώπων, ξεχωρίζει σαφώς το κακό και το καλό, διαχωρίζει την τιμή από την ντροπή, τη συνείδηση ​​- από την απουσία της. Οι ηθικές αξίες περιλαμβάνουν τις έννοιες της δικαιοσύνης / αδικίας, της σκληρότητας, του έλεος κ.λπ.

Χωρίς μια ενιαία ηθική, η ζωή χωρίς συγκρούσεις στην κοινωνία είναι αδύνατη. μόνο τέτοιοι κανόνες είναι σε θέση να ρυθμίζουν τις ενέργειες ενός ατόμου ή ενός ολόκληρου κράτους.

Οι αξίες επηρεάζουν τη θέληση του ανθρώπου. Το θέμα δεν είναι ότι κανένα άτομο είναι ελεύθερο να δεχτεί ή να μην τα δεχτεί κατά την κρίση του. Δεν είναι ότι οι ηθικές αξίες μπορούν να είναι επικερδείς ή ασύμφορες. Η τήρηση των γενικά αποδεκτών δεοντολογικών προτύπων αποτελεί καθήκον οποιουδήποτε προσώπου. Η αδίστακτη συμπεριφορά, η αποφυγή του χρέους θεωρείται ως απώλεια της ηθικής, οδηγεί στην καταδίκη από την κοινωνία, τις επιλήψεις της προσωπικής συνείδησης.

Οι άνθρωποι που δεν έχουν συνείδηση, οι οποίοι απορρίπτουν τις ηθικές αξίες, θεωρούνται ανήθικοι.

Εάν η συνείδηση ​​ενός προσώπου δεν εκτελεί τη λειτουργία του εσωτερικού ελέγχου, εάν ένα άτομο δεν διαθέτει εσωτερικά σημεία αναφοράς, είναι ανήθικο. Ένας κακός μπορεί να προκαλέσει εξαιρετική βλάβη.

Οι υψηλότερες ηθικές αξίες είναι μία για όλες τις εποχές,για όλες τις εθνικότητες. Ο σεβασμός των ηλικιωμένων, η γονική θυσία, ο σεβασμός των γονέων, η φροντίδα των αδύναμων και των αδύναμων - αυτά τα αξιώματα αποτελούν τη βάση της ζωής οποιασδήποτε κοινωνίας, είτε πρόκειται για μια μικρή φυλή είτε για έναν λαό μιας οικονομικά ανεπτυγμένης χώρας.

Δεν προέκυψαν ηθικές αξίες του ανθρώπουκενό, υπαγορεύονται από την επιθυμία να επιβιώσουν, να επεκτείνουν το είδος τους, να αφήσουν τους απογόνους τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλοι οι άνθρωποι έχουν καθήκον μιας γυναίκας - να κρατήσουν την εστία, "να παρέχουν πίσω υπηρεσίες." Μια γυναίκα όλων των εθνών είναι σύμβολο καθαρότητας, σοφίας, πιστότητας, συνείδησης. Ο άνθρωπος πρέπει να είναι ο οικογενειάρχης, ο υπεύθυνος για την ευημερία της οικογένειας. Στόχος της επιβίωσης είναι ότι τα παιδιά πρέπει πάντα να ακούν τη γνώμη των γονέων τους, να υιοθετούν την εμπειρία τους.

Με την ανάπτυξη της κοινωνίας, τις ηθικές αξίεςμεταλλαγμένα και όχι πάντα με θετικό τρόπο. Σήμερα, όταν οι γυναίκες δεν χρειάζεται πλέον να διατηρούν συνεχώς την άσβεστη εστία φωτιάς, και οι άνδρες δεν πρέπει να πάρει κυριολεκτικά τα τρόφιμα, αρχίζει να αλλάζει δημόσια ήθη. Οι γυναίκες που απασχολούνται περιεχόμενο οικογένεια μπορεί να δίνουν λιγότερη προσοχή στην ανατροφή των παιδιών. Όλο και περισσότεροι άντρες, φοβούμενοι να ανταγωνίζονται με δυνατές γυναίκες, κοιμούνται.

Ένα άλλο παράδειγμα αλλαγής των ηθικών αξιώνμε το πέρασμα του χρόνου είναι η στάση απέναντι στην παρθενία. Ακόμη και στη Ρωσία, πριν από μερικές δεκαετίες, το πρόβλημα της αγνότητας και της παρθενίας της νύφης δεν αφορούσε μόνο την οικογένεια, αλλά ελέγχονταν από το κοινό. Πριν από έναν αιώνα πιστεύεται ότι μια σύζυγος που παντρεύτηκε άπιαστο, δεν μπορούσε να εκδιωχθεί από το σπίτι από τον σύζυγό της. Αυτό ενίσχυσε την οικογένεια. Σήμερα, η παρθενία δεν είναι ηγετική ηθική αξία. Εμείς, όπως και στις περισσότερες βιομηχανοποιημένες χώρες, θεωρούμε τους αστικούς γάμους ως ένα κοινό φαινόμενο και, κατά συνέπεια, έναν μεγάλο αριθμό ανύπαντρων μητέρων, σπασμένων οικογενειών.

Οι έννοιες του καλού και του κακού αντικαθίστανται όλο και περισσότεροέννοιες του κέρδους και του εισοδήματος. Στο μακρινό σχέδιο, η αμοιβαία βοήθεια, η συνείδηση, η ενσυναίσθηση υποχωρούν. Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία, επομένως, είναι πολύ γνωστό: το κράτος που έχει χάσει τις ηθικές του αξίες πεθαίνει.

Οι ηθικές αξίες, η ηθική, η ηθική είναιμορφή συλλογικής συνείδησης. Αποτελούν την κοινωνική δραστηριότητα κάθε μέλους οποιασδήποτε κοινωνίας. Η ηθική αυτορρύθμιση εκδηλώνεται στην ικανότητα ενός ατόμου να ελέγχει προσωπικά τη συμπεριφορά του, να αξιολογεί τις ενέργειες.

</ p>>