Φτωχική και φεουδαρχική οικονομία

Η οικονομία των φεουδαρχών-ερασιτεχνών έχει έρθειΗ Ευρώπη αντικαθίσταται από έναν τρόπο εξοντωτικής διαχείρισης στον τρίτο ή τέταρτο αιώνα μιας νέας εποχής. Η αλλαγή δεν ήταν ταυτόχρονη, σταδιακά, από δεκαετία σε δεκαετία γαιοκτήμονες που χρησιμοποίησαν δουλεμπόριο στη λατιφούντια άρχισαν να δίνουν προσοχή στο γεγονός ότι η οικονομική αποδοτικότητα των κτημάτων άρχισε να μειώνεται σταθερά.

Αυτό οφείλεται στη γενική κρίσησύστημα δουλείας: οι κατακτητικοί πολέμοι της Ρώμης σταδιακά κατέρρευσαν, η εισροή σκλάβων από το εξωτερικό ξεπέρασε και οι οικογένειες των σκλάβων δεν ήταν ποτέ μεγάλες οικογένειες. Και καθώς αναπτύχθηκε ο αγρονομικός πολιτισμός, οι δούλοι, που δεν ενδιαφέρονται για τα αποτελέσματα της εργασίας τους, δεν μπορούσαν και δεν ήθελαν να επεξεργαστούν ποιοτικά την αρκετά εξαντλημένη γη.

Ο διάδοχος της ιδιοκτησίας της Ρώμηςτο κυρίως φεουδαρχικό Βυζάντιο έδειξε ταυτόχρονα την οικονομική του βιωσιμότητα. Τα βάρβαρα βασίλεια που εμφανίστηκαν στην περιοχή της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δεν ήταν επίσης δουλοπάροικα. Από τότε ξεκίνησε η σταδιακή ανάπτυξη και βελτίωση του συστήματος διαχείρισης, η οποία αργότερα έγινε γνωστή ως η «οικονομία των φεουδαρχών-εχθρών». Οι υποτροπές της δουλείας στην Ευρώπη (κυρίως στα μουσουλμανικά κράτη) δεν έπαιξαν ποτέ σημαντικό οικονομικό ρόλο.

Η φεουδαρχική οικονομία των δουλοπρεπών μπορούσεικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας μόνο σε σχετικά χαμηλό επίπεδο αναγκών. Η παρουσία μεγάλου αριθμού μικρών, προσωπικά άδικων ιδιοκτητών δεν συνέβαλε στην εντατική ανάπτυξη της οικονομίας. Η παραγωγικότητα της εργασίας υπό αυτές τις συνθήκες δεν θα μπορούσε να είναι υψηλή. Είναι αλήθεια ότι αυτό δεν ισχύει για τις πόλεις. Όχι χωρίς λόγο στο Μεσαίωνα υπήρχε ένα ρητό: "Ο αέρας της πόλης το καθιστά ελεύθερο". Ο αγρότης, ο οποίος κατάφερε να ξεφύγει από τον κύριό του και να ζήσει για πολλά χρόνια στην πόλη, έγινε νόμιμα ελεύθερος.

Όταν λέμε "φεουδαρχική δουλείαοικονομία ", με αυτό εννοούμε τον μεσαιωνικό τρόπο διεξαγωγής μόνο της γεωργίας. Οι πόλεις εκείνη την εποχή ήταν οι ατμομηχανές της ιστορίας, στις οποίες άρχισαν να εμφανίζονται οι απαρχές των νέων, καπιταλιστικών σχέσεων: εμφανίστηκαν οι βιοτεχνίες, ο καταμερισμός της εργασίας.

Καθώς η κοινωνία αναπτύσσεται, η αφερεγγυότηταη ερημιά έγινε προφανής, όπως για χίλια χρόνια πριν - η αποτυχία της δουλείας. Στην Ευρώπη άρχισε η σταδιακή κατάργηση της θρησκευτικής ελευθερίας, η φεουδαρχική οικονομία παντού υποχωρούσε πριν από την καπιταλιστική οικονομία.

Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, ήταν η δουλείαακυρώθηκε κατά το δέκατο όγδοο - πρώτο μισό του δέκατου ένατου αιώνα. Ένα από τα τελευταία κράτη ήταν η Ρωσική Αυτοκρατορία, όπου η δουλοπαροικία καταργήθηκε το 1861. Αργότερα, η θρησκεία καταργήθηκε μόνο στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Σε όλες τις περιπτώσεις, οι μεταρρυθμίσεις έχουν ήδη δημιουργήσει νέες καπιταλιστικές σχέσεις.

Οι οικονομικοί ορισμοί της επιστημονικής πολιτικής οικονομίας,"Γεννήθηκε" τον δέκατο ένατο αιώνα, έγινε η βάση για την ανάπτυξη των κοινωνικών επιστημών στον εικοστό αιώνα. Η κλασσική καπιταλιστική και μετακαπιταλιστική οικονομία αποδείχθηκε απίστευτα πιο περίπλοκη από την οικονομία των προηγούμενων αιώνων και ο οικονομικός εξαναγκασμός στην εργασία είναι πολύ πιο αποτελεσματικός από τον μη οικονομικό.

</ p>>