Μύθος "Γερανός και ερωδιός": πλοκή, ηθική, ερμηνεία

Ο μύθος "Γερανός και ερωδιός" είναι αρκετά διασκεδαστικός,παρόλο που είναι μικρό σε όγκο και παράλογο περιεχόμενο. Αλλά θα το αναλύσουμε. Ας μιλήσουμε για τον συγγραφέα της ιστορίας, ή μάλλον για το ποιος το είπε, και να εξετάσει το ηθικό της ιστορίας. Αλλά πρώτα η πλοκή.

Για τι μιλάμε;

Κατ 'αρχάς, μια κουκουβάγια εμφανίζεται στην ιστορία, η οποίατίποτα δεν έχει να κάνει με άλλα γεγονότα. Πετάει, στη συνέχεια, σταματάει, γυρίζει το κεφάλι και την ουρά της, και στη συνέχεια συνεχίζει πάλι, και αυτή η δράση είναι ατελείωτα κλειστή. Ίσως είναι κάποια μεταφορά; Για παράδειγμα, το βρόχο της μελλοντικής δράσης ενός παραμυθιού; Δεν αποκλείεται. Ωστόσο, αφήστε την ιστορία μόνη της. Το παραμύθι είναι πιο φιλοσοφικό και περισσότερο ψυχολογικό.

Σας υπενθυμίζουμε ότι αναλύουμε το μύθο "Crane and Heron". Krylov IA δεν έχει καμία σχέση με αυτό, ήρθε σε μας χάρη στο VI. Dahl, ήταν αυτός που το είπε.

Στο βάλτο, σε διαφορετικά άκρα του, που χτίστηκε γερανόκαι το ερωδιό της καλύβας. Ο γερανός καθόταν και συνειδητοποίησε ότι η μοναξιά τον ενοχλούσε, οπότε σχεδίαζε να παντρευτεί. Δεδομένου ότι η περιφέρεια δεν έχει τόσο μεγάλη ποικιλία από νύφες, πήγε στο άλλο άκρο του βάλτου για να πάρει ένα ερωδιό. Ο γερανός ήρθε και χωρίς προειδοποιήσεις ζητάει από την πιθανή σύζυγό του αν δεν βλέπει τον σύζυγό της σε αυτό. Η Heron είπε ότι δεν την ταιριάζει καθόλου και δεν είναι ο ήρωας του μυθιστορήματός της, αφήστε την να πάει στο δωμάτιό της, ενώ ο άνεμος είναι χωρίς πέτρες. Πιστεύετε ότι αυτό είναι το τέλος του μύθου "Ο γερανός και ο ερωδιός" (το Krylov δεν έχει καμία σχέση με αυτό); Εσείς κάνετε λάθος.

Ενώ ο γερανός ήταν ακόμα στο δρόμο, ο ερωδιός άλλαξε το μυαλό του καιΑποφάσισα πώς να ζήσω μόνος μου, είναι καλύτερο με ένα γερανό, αλλά τι; Είναι καλός τύπος (ή πουλί). Τώρα έχει ήδη πάει σε αυτόν, και της λέει να πάει στο σπίτι. Τότε εξέφρασε τη λύπη του για την απόφασή του και πήγε να την δει, και μου λέει σαφώς ότι ξαναγύρισε. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι το παραμύθι δεν έχει τέλος, επειδή, σύμφωνα με τον αφηγητή (τους ανθρώπους), τα πουλιά στο βάλτο και περπατούν ο ένας στον άλλο, παίζοντας ένα παράλογο παιχνίδι τραγικών αντιφάσεων μεταξύ τους.

Jean-Paul Sartre και λαϊκή τέχνη

Ο μύθος για τον γερανό και τον ερωδιό λέει μια θλιβερήιστορία, είναι λυπηρό κυρίως λόγω της απελπισίας του. Ο Γάλλος υπαρξιακός φιλόσοφος έχει ένα έργο "Πίσω από κλειστές πόρτες", και εδώ ακουγόταν η εποχική φράση: "Η κόλαση είναι άλλοι". Η λαϊκή μας ιστορία είναι περίπου η ίδια. Ο ερωδιός και ο γερανός ψήνονται σιγά-σιγά πάνω στη φωτιά της δικής τους διάστασης. Και τι άλλο διδάσκει ο μύθος "Γερανός και ερωδιός"; Η ηθική της είναι πλούσια. Για παράδειγμα, οι λάτρεις μπορούν να μάθουν από την ιστορία. Ας εξετάσουμε αυτό το θέμα με περισσότερες λεπτομέρειες.

Η μοναξιά δεν είναι το καλύτερο κίνητρο για μια σχέση

Φανταστείτε αν ο γερανός είχε ευρύτερη επιλογή καιόλα τα πουλιά-κορίτσια είναι όμορφα και υπέροχα, αυτός ο περίεργος θηλυκός ερωδιός θα χρειαζόταν αυτόν, που εγκαταστάθηκαν τόσο μακριά από αυτόν (7 versts διέσχισαν ενώ πήγαιναν ο ένας στον άλλο); Φυσικά όχι! Ο μύθος προειδοποιεί σαφώς τους αναγνώστες να μην βάζουν στη μοναξιά. Αλλά κανείς ακούει; Και πάλι, όχι. Υπάρχει ακόμη μια συγκεκριμένη κατηγορία γυναικών που πιστεύουν ότι ο σύζυγος πρέπει να είναι, και οτιδήποτε, ούτε καν την καλύτερη ποιότητα.

Η επιλογή ενός ατόμου είναι καλύτερη, με βάση κοινά ενδιαφέροντα

Ο αναγνώστης θα πει ότι όλα αυτά είναι συνηθισμένα. Ποιος δεν το ξέρει αυτό; Ξέρουν κάτι, ίσως τα πάντα, αλλά πολύ λίγοι άνθρωποι ακολουθούν. Η οικογένεια δεν είναι μόνο ένας κοινός τρόπος ζωής, αλλά και ομιλία. Και οι ήρωες του μύθους δεν έχουν κοινά συμφέροντα, εκτός από τη μοναξιά τους. Αλλά αυτό είναι ένα αμφίβολο επιχείρημα υπέρ των σχέσεων με κανέναν απολύτως.

Επιλέξτε έναν σύντροφο ζωής δεν είναι από ένστικτο (όχισυγχέεται με την αγάπη). Το τυφλό πάθος μπορεί να περιπλέξει πολύ τη ζωή ενός ατόμου. Αξίζει να εξεταστεί εάν είναι δυνατόν να μιλήσετε με έναν συνεργάτη για κάτι, αν είναι καλός συνομιλητής, αν ο άνδρας και η γυναίκα έχουν κοινά θέματα. Όλα θα εξασθενίσουν, το σώμα θα χάσει τη δύναμή του, μόνο το πνεύμα είναι αιώνιο, θα πρέπει να καθορίσει την επιλογή του εταίρου, "η ζωή δεν τελειώνει αύριο".

Ένα αρκετά κοινό σενάριο, όταν οι άνθρωποιξυπνήστε σε ένα όχι πολύ όμορφο πρωινό και συνειδητοποιήστε ότι είναι 40 ή 50 ετών και ζουν με έναν ξένο που δεν έχει τίποτα να πει. Και στη συνέχεια αρχίζει το μυστήριο, συγκρίσιμο με το φόρο του ερωδιού και του γερανού από τον μύθο. Είναι απαραίτητο; «Σκεφτείτε μόνοι σας, αποφασίστε μόνοι σας».

Η αγάπη δεν είναι εναλλακτική!

Και το πιο σημαντικό, ο μύθος διδάσκει ότι η αγάπη δεν μπορεί να είναι τίποτααντικαταστήστε. Χρειάζεστε εσωτερική εμπιστοσύνη, επιθυμία να είστε με κάποιον που αγαπάτε. Και αν δεν είναι, τότε το περπάτημα μέσα από την αγωνία και την αναζήτηση μπορεί να συνεχιστεί επ 'αόριστον. ιστορίες κείμενο, φυσικά, αυτό δεν αποκαλύπτει, αλλά στην πραγματικότητα είναι δυνατές και πιο περίπλοκες ρυθμίσεις του εαυτού, της αυτο-εξαπάτηση δεν είναι λιγότερο ύπουλη από το ψέμα που προέρχονται από το άλλο άτομο. Ο μύθος κρύβεται ολόκληρο το μοντέλο της ζωής ή της σωματικής του ζευγαριού, αλλά στην πραγματικότητα οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν, να παίζει το ρόλο ενός ερωδιού ή ένα γερανό, και τον κεντρικό χαρακτήρα (ανάλογα με το φύλο) πείθει διαρκώς τον εαυτό του, συζητά, ζητά να εξετάσει αυτά ή για άλλους λόγους.

Όχι, όχι και όχι πάλι! Μόνο αγάπη! Δεν μπορείτε να παραδοθείτε στο έλεος της μοναξιάς, δεν μπορείτε να υποκύψετε στην αυτο-εξαπάτηση και την πρόκληση, ακόμα και όταν προέρχονται από την ψυχή του ίδιου του ατόμου.

Η αγάπη θα εξιλεώσει για όλους τους πόνους και το φόβο του ανθρώπου. Ένα μύθο για την κόλαση της μοναξιάς. Όπως αναγνώριζε ο αναγνώστης, είναι προτιμότερο να μην πέσει σε αυτό. Και ο πόνος από την απομόνωση είναι ο ισχυρότερος, τόσο περισσότερη ελπίδα. Κάθε πουλί είχε την ελπίδα ότι υπάρχει μια έξοδος σε απόσταση επτά versts, αλλά κάθε ταξίδι στην άκρη του βάλτου ξανά και ξανά έσπασε τις αμοιβαίες ελπίδες τους. Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του μύθου είναι παρόμοιο με τον αρχαίο ελληνικό μύθο του Τάνταλ. Οι ήρωες και των δύο θα υποφέρουν για πάντα.

</ p>>