Ο νόμος του αποκλεισμένου τρίτου είναι η βασική αρχή της λογικής

Οι βασικοί λογικοί νόμοι μπορούν να συνδυαστούναρχές και κανόνες που ισχύουν στη φύση. Ωστόσο, έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, τουλάχιστον στο γεγονός ότι δεν ενεργούν στον κόσμο γύρω μας, αλλά στο επίπεδο της ανθρώπινης σκέψης. Αλλά, από την άλλη πλευρά, οι αρχές που υιοθετήθηκαν στη λογική διαφέρουν από τις νομικές προδιαγραφές στο ότι δεν μπορούν να ακυρωθούν. Είναι αντικειμενικοί και δρουν εκτός από τη θέλησή μας. Φυσικά, δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει σύμφωνα με αυτές τις αρχές, αλλά τότε είναι απίθανο ότι κάποιος θα σκέφτεται λογικά για αυτά τα συμπεράσματα.

Ο λογικός νόμος είναι ο πυλώνας της επιστήμης, όπωςφυσικό και ανθρωπιστικό. Εάν στην καθημερινή ζωή μπορείτε ακόμα να επιδοθείτε σε μια ροή αισθήσεων ασυμβίβαστων με τους κανόνες της κατασκευής και της ανάπτυξης της σκέψης, μπορείτε να επιτρέψετε λογικά κενά, τότε σε σοβαρά έργα ή συζητήσεις μια τέτοια προσέγγιση είναι απαράδεκτη. Για την ίδρυση οποιασδήποτε βάσης στοιχείων είναι οι αρχές της αληθινής κρίσης.

Ποιοι είναι αυτοί οι κανόνες; Τρεις από αυτές ανακαλύφθηκαν στην αρχαιότητα από τον Αριστοτέλη: αυτή είναι η αρχή της συνέπειας, ο κανόνας της ταυτότητας και ο νόμος του αποκλεισμένου τρίτου. Μετά από έναν αιώνα, ο Leibniz ανακάλυψε μια άλλη αρχή - έναν επαρκή λόγο. Και οι τρεις νόμοι της επίσημης λογικής, που περιγράφονται από τον Αριστοτέλη, είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι. Αν παραδεχτούμε για μια στιγμή ότι λείπει ένας σύνδεσμος νοοτροπίας, τότε, όπως ένα σπίτι των καρτών, τα υπόλοιπα υποχωρούν επίσης.

Ο νόμος του αποκλεισμένου μέσου μπορεί να είναι για λίγοδιατυπώστε ως εξής: "Tertium non datur" ή "Το τρίτο δεν δίνεται." Αν κάνουμε δύο αντίθετες κορυφές για το ίδιο πράγμα (ή μια σειρά αντικειμένων ή ένα φαινόμενο), τότε μια κρίση θα αντιστοιχεί στην αλήθεια και η άλλη δεν θα το κάνει. Μεταξύ αυτών των δηλώσεων, είναι αδύνατο να χτιστεί ένα άλλο τρίτο, το οποίο θα συμφιλιώσει τους δύο κύριους ή θα χρησιμεύσει ως συνδετική λογική γέφυρα μεταξύ τους. Το πιο απλό παράδειγμα του αποκλεισμένου τρίτου: "Αυτό το πράγμα είναι λευκό" και "Αυτό το πράγμα δεν είναι λευκό". Αλλά λειτουργεί μόνο όταν εκφράζονται και οι δύο αντίθετες προτάσεις για το ίδιο πράγμα, για ένα δεδομένο χρόνο και για την ίδια στάση.

Ο νόμος του εξαιρούμενου τρίτου θα τεθεί σε ισχύ καιτότε, όταν μεταξύ των αποφάσεων Α και Β υπάρχει μια ασυμβατότητα αντίθετης ή αντίθετης δικτατορίας. Η πρώτη είναι δήλωση αντίθετης απόψεως. Για παράδειγμα, οι κρίσεις "Η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο" και "Ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη Γη" είναι αντίθετες. Μια αντιφατική αντίφαση προκύπτει όταν μια φράση Α ισχυρίζεται και το Β αρνείται κάτι: "Πυρκαγιές" και "Η φωτιά δεν θερμαίνει". Επίσης, αυτή η αντίφαση έρχεται μεταξύ ιδιωτικών και γενικών κρίσεων, όταν κάποιος είναι θετικός και ο άλλος είναι αρνητικός: "Μερικοί μαθητές έχουν ήδη διπλώματα" και "Κανένας φοιτητής δεν έχει δίπλωμα".

Να σκεφτόμαστε, ειδικά για τις επιστημονικές, ειδικέςαπαιτήσεις: συνεκτικότητα, συνέπεια βεβαιότητας. Ο νόμος του αποκλεισμένου τρίτου είναι το μέτρο της αλήθειας της λογικής λογικής μας. Για παράδειγμα, αν επιβεβαιώσουμε ότι "ο Θεός είναι όλος-καλός" τότε το μέγιστο "ο Θεός έχει κάνει αιώνια βασανιστήρια για τους αμαρτωλούς" δεν έχει νόημα. Εάν επιβεβαιώσουμε ότι ο Θεός δημιούργησε τον τόπο του αιώνιου μαρτύρου για κανέναν, τότε δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι καλός. Δεδομένου ότι τα αντιφατικά σημεία δεν μπορούν να ανήκουν στο Θεό ως αντικείμενο των συμπερασμάτων μας, μία από τις δύο παραπάνω προτάσεις είναι αλήθεια, ενώ η δεύτερη είναι ψευδής. Το τρίτο δεν δίνεται εδώ.

</ p>>