Mikhail Glinsky, Λιθουανός πρίγκιπας: βιογραφία, συμμετοχή στον ρωσο-λιθουανικό πόλεμο

Ένας άνθρωπος των ιδιοφυιών ικανότητες, ένας τυχοδιώκτης,μεγάλη φιλόδοξο, γενναίος, πονηρός πολιτικός - που τόσο συχνά χαρακτηρίζουν πρίγκιπα Glinski. Πράγματι, ήταν μια εξαιρετική προσωπικότητα. Κροίσος, προσωπική γνωριμία με τον ιερό ρωμαϊκό αυτοκράτορα Μιχαήλ Glinsky τελείωσε τη ζωή του στη φυλακή της Μόσχας στις τάξεις της δικής ανιψιά του.

Γιατρός, στρατιωτικός και επικεφαλής της πριγκίπισσας οικογένειας

Πιστεύεται ότι η ομάδα των πρίγκιπες του Glinskyμια γενεαλογία από τη Χρυσή Ορδή Χαν Μαμάι, ένας από τους γιους του οποίου υιοθέτησε τον Χριστιανισμό, αφού έλαβε την πόλη Γκλίνσκ από τον λιθουανικό πρίγκιπα. Δεν υπάρχουν γραπτές αποδείξεις γι 'αυτό, πολλοί ιστορικοί βλέπουν αυτήν την έκδοση ως έναν όμορφο μύθο.

Για πρώτη φορά αναφέρονται οι Glinsky, Ivan και Borisπαιδείας το 1437, αλλά δεν είχε γίνει τα πιο γνωστά μέλη του γένους. Το 1470 στο πριγκιπάτο της οικογένειας γεννήθηκε ο Michael L., που κατά την παιδική ηλικία ήρθε στην αυλή του Maximilian των Αψβούργων, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπου έλαβε Δυτικής Ευρώπης της εκπαίδευσης.

Αργότερα ο Mikhail Glinsky τελείωσε το παλαιότεροΠανεπιστήμιο της Μπολόνια και έγινε πιστοποιημένος γιατρός. Εδώ, στην Ιταλία, μετατράπηκε στην καθολική πίστη, μετά την οποία υπηρέτησε στους στρατούς του Albrecht της Σαξονίας και του Maximilian Habsburg. Για τις στρατιωτικές υπηρεσίες ο αυτοκράτορας απονέμεται στο Glinsky ιππόκαμη σειρά του Golden Fleece.

Ρωστού-Λιθουανικού πολέμου στα τέλη του 14ου-15ου αιώνα.

Η εμπειρία που αποκτήθηκε εκείνη την περίοδο ήταν χρήσιμη για τον ΜιχαήλGlinsky στην επιστροφή του στη Λιθουανία. Το Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας γνώρισε στα τέλη του XV αιώνα. όχι τις καλύτερες φορές. Η Πολωνία προσπάθησε να συνάψει μια ένωση μαζί της, ενώ η Μοσχοβία διεκδικούσε τα εδάφη των Σλάβων, που ήταν μέλη της Λιθουανίας. Ο Μεγάλος Δούκας Αλέξανδρος Jagellonchik προτίμησε να κάνει παραχωρήσεις στον Ivan III αντί να ενώσει με το Βασίλειο της Πολωνίας.

Οι πολέμοι της Ρωσίας-Λιθουανίας πολέμησανπολλούς αιώνες. Το επόμενο στάδιο της αιώνιας στρατιωτικής σύγκρουσης ξεκίνησε το 1500, μετά τη μεταφορά στο πλευρό του Ivan III των πρίγκιπες των Belsky, Mosalsky, Shemyachich, Mozhaisk, Trubetskoi και Khotetovsky. Ως αποτέλεσμα, η Λιθουανία έχασε σημαντικά εδάφη στα σύνορα με τη Μοσχοβία. Ο Ιβάν Γ. Δεν περίμενε τον πορνοστάρ Αλέξανδρο να προχωρήσει, αλλά άρχισε την επίθεση.

Ο Πρίγκιπας Σύμβουλος

Μετά τη σύλληψη του Hetman Ostrozhsky περίπουDorogobuzh Λιθουανία άρχισαν να βασίζονται όχι τόσο στις στρατιωτικές ενέργειες, αλλά στη διπλωματία. Ο Αλέξανδρος Yagellonchik συνέλεξε χρήματα για δωροδοκία του Shih-Ahmet, Khan της Μεγάλης Ορδέας, με την ελπίδα ότι θα επιτεθεί στο πριγκιπάτο της Μόσχας. Παράλληλα, διαπραγματευόταν με το Λιβονικό Τάγμα και τον Κριμανό Χαν.

Αυτή τη στιγμή ο πρίγκιπας Αλέξανδρος πλησιάζει τον εαυτό τουΜιχαήλ Γκίνσκι. Οι σύγχρονοι, ακόμη και εκείνοι που δεν ήταν μεταξύ των φίλων του, σημείωσαν ότι ήταν ένας υπερήφανος άνθρωπος, φυσικά ισχυρός, δραστήριος και γενναίος. Αλλά το κυριότερο είναι ότι διέθετε διάκριση και ήταν σε θέση να δώσει αποτελεσματικές συμβουλές. Ήταν αυτός ο άνθρωπος που χρειαζόταν τον Μεγάλο Δούκα υπό αυτές τις συνθήκες.

Το κτήμα του στρατάρχη της Λιθουανίας, δηλαδήο διαχειριστής του δικαστηρίου του Μεγάλου Δούκα - αυτή ήταν η θέση που έλαβε ο Γλίνσκυ το 1500. Επιπλέον, γίνεται ο πλησιέστερος σύμβουλος του Αλεξάντερ Γιάγκελσοντς στη μεγάλη δυσαρέσκεια της δόξας του πρίγκιπα. Ο μίσος και ο φθόνος γι 'αυτόν αυξήθηκαν μόνο μετά από αρκετές νίκες επί των Τατάρων.

Σύγκρουση με τον Zaberezinsky

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο Mikhail Glinsky γίνεται ο μεγαλύτεροςένας επιφανής ευγενής στο λιθουανικό δικαστήριο, ο οποίος δεν μπορούσε παρά να ενοχλήσει τους εκπροσώπους των παλαιών αριστοκρατικών οικογενειών. Ο Γιάν Ζαβερεζίνσκυ ήταν ιδιαίτερα εχθρικός. Στη βάση αυτής της εχθρότητας βρισκόταν μια προσωπική σύγκρουση, την οποία γνωρίζουμε από τις "Σημειώσεις για τις υποθέσεις της Μόσχας" που συνέταξε ο Σιγίσμουουντ Γκέρμσεστεν, ο απεσταλμένος του γερμανικού αυτοκράτορα.

Έγραψε ότι όταν ο Zaberezinsky ήταν voivodeσε Troki (Trakai) Glinsky έστειλε σ 'αυτό τον υπηρέτη για τη διατροφή των βασιλικών αλόγων. Εντούτοις, ο κυβερνήτης όχι μόνο έδωσε βρώμη, αλλά διέταξε επίσης το ρυθμό που αποστέλλονται. Michael Glinsky, χρησιμοποιώντας την επιρροή τους στο Μεγάλο Δούκα φρόντισε ώστε ο Ian Zaberezinsky έχασε δύο θέσεις, συμπεριλαμβανομένων Voevodskii - μια πρωτοφανή εκδήλωση σε εκείνες τις ημέρες.

Παρά την καθυστερημένη συμφιλίωση, την πρώτηTroksky κυβερνήτη μέχρι τη στιγμή που έτρεφε μια μνησικακία. Μια κατάλληλη περίπτωση για εκδίκηση εισαχθεί μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου Jagiellon σε Αυγ 1506 ο νέος κυβερνήτης της Λιθουανίας εξελέγη Sigismund, ο νεότερος αδελφός του εκλιπόντος πρίγκιπα. Την ίδια στιγμή, Yang Zaberezinsky άρχισαν να διαδίδουν φήμες σχετικά με τις προθέσεις Glinski καταλάβει την εξουσία στη Λιθουανία, στην πραγματικότητα, τον κατηγόρησε για προδοσία.

Η επαναστατική φυλή

Κάτω από την επιρροή των φημών, ο Sigismund στερούσε τρία αδέλφιαGlinsky όλες τις θέσεις τους, και το επίμονο αίτημα του μεγαλύτερου από αυτούς - Πρίγκηπας Μιχαήλ - για την επίλυση του θέματος με τους αντιπάλους του στο δικαστήριο ήταν σε καμία βιασύνη για να ικανοποιήσει. Τότε οι αδελφοί μαζί με φίλους και υπηρέτες τον Φεβρουάριο του 1508 επαναστάτησαν, η αρχή της οποίας ήταν η δολοφονία του Jan Zaberezinsky στην περιουσία του.

Ο Μεγάλος Δούκας Βασίλης Γ 'έσπευσεεπωφεληθείτε από την κατάσταση προσκαλώντας τους Γκλίνσκις στην υπηρεσία του. Η στιγμή ήταν κατάλληλη, αφού το 1507 άρχισε ο επόμενος ρωσο-λιθουανικός πόλεμος, μέχρι που έφερε νίκη στο στρατό της Μόσχας. Έτσι, η ανταρσία του Glinsky έγινε αναπόσπαστο μέρος της παρατεταμένης στρατιωτικής σύγκρουσης.

Οι αδελφοί αποδέχτηκαν την πρόταση του Βασίλη ΙΙΙ και από αυτόεργάστηκε μαζί με το voevoda της Μόσχας. Ο πόλεμος ολοκληρώθηκε με την υπογραφή, το φθινόπωρο του ίδιου έτους, μιας ειρηνευτικής συνθήκης, η οποία, μεταξύ άλλων, όριζε το δικαίωμα των αδελφών Glinsky να μεταβούν στη Μόσχα μαζί με την περιουσία και τους υποστηρικτές τους.

Στην υπηρεσία του Βασιλείου ΙΙΙ

Ακριβώς όπως στον καιρό του, ο Αλέξανδρος Yagellonchik,Ο Μεγάλος Δούκας της Μόσχας χρησιμοποίησε συχνά τις συμβουλές του Γκίνσκι, με εμπειρία στην ευρωπαϊκή πολιτική. Ο Βασιλίλης ΙΙΙ ελπίζει ότι με τη βοήθεια ενός νέου θέματος θα είναι σε θέση να προσαρτήσει τα εδάφη της Λιθουανίας στα υπάρχοντά του.

Το έτος 1512 ξεκίνησε έναν νέο ρωσο-λιθουανικό πόλεμο, στην αρχή του οποίου ο στρατός της Μόσχας πολιορκημένος ανεπιτυχώς στα σύνορα Smolensk. Το 1514, ο πρίγκιπας Glinsky ανέλαβε τη δουλειά του, συμφωνώντας με τον Vasily III ότι η προσαρτημένη πόλη θα γίνει αργότερα η κληρονομική κατοχή του. Έλαβε όμως τον Smolensk, όχι μόνο ως πολιορκία, αλλά ως δωροδοκία, αλλά ο «μούσκοβιτς» δεν τήρησε αυτήν την υπόσχεση.

Ο φιλόδοξος Λιθουανός πρίγκιπας δεν μπορούσε να προσβληθείσυγχωρέστε και από δω και στο εξής αποφασίζει να επιστρέψει ξανά για να υπηρετήσει το Σίγκισμουντ. Παρ 'όλα αυτά, η διαφυγή του συλλήφθηκε το 1514, και ο Glinsky ρίχτηκε στη φυλακή. Αποφύγει την απειλητική εκτέλεση, απευθυνόμενος στον Μητροπολίτη με αίτημα να τον επαναφέρει στην ορθόδοξη πίστη.

Νέα φυλάκιση

Το 1526 Ο Βασιλίτσας Γ 'παντρεύτηκε την ανιψιά της απογοητευμένης Γκίνσκι, της πριγκίπισσας Έλενα, που σύντομα έπεισε τον σύζυγό της να απελευθερώσει τον θείο του από τη φυλακή. Ο λιθουανικός πρίγκιπας αρχίζει και πάλι να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο ναυπηγείο της Μόσχας. Στο θέλημά του, ο Βασίλειος Γ 'του διόρισε μάλιστα τον κηδεμόνα των νέων γιων, ένας από τους οποίους ήταν ο μελλοντικός Ιβάν ο Τρομερός.

Μετά το θάνατο του συζύγου της το 1533., να γίνει αντιβασιλέας, η Έλενα Γλινσγιάγια σοκάρει τη Μόσχα με ανοιχτή επικοινωνία με τον πρίγκιπα Ιβάν Ovchina-Telepnev-Obolensky. Μεταξύ των αγίων και των λαών, που δεν είχαν δώσει μεγάλη προσοχή στη δεύτερη γυναίκα του Βασίλη Γ, άρχισε να μουρμουρίζει. Ο Μιχαήλ Λβόβιτς Γκίνσκι καταγγέλλει την ανιψιά του σε μια συμπεριφορά ανάξιμης χήρας, για την οποία πλήρωσε μια νέα φυλάκιση.

Είναι δύσκολο να πούμε τι τον έδωσε κίνητροτην επιθυμία ή την πίστη στα ηθικά πρότυπα, μόνο αυτή τη φορά δεν βγήκε από τη φυλακή. Το επόμενο έτος, ο πρίγκιπας Glinsky πέθανε υπό κράτηση στην ηλικία των 64 ετών.

</ p>>