Περίληψη: Kuprin, "Το Λευκό Poodle" από τα κεφάλαια
Η ιστορία της ιστορίας "Άσπρος πόδι" AI Kuprin πήρε από την πραγματική ζωή. Μετά από όλα, στο δικό του εξοχικό σπίτι στην Κριμαία, επισκέφθηκε συχνά roving καλλιτέχνες, που συχνά έφυγε για δείπνο.
AI Kuprin, "White Poodle": περιεχόμενο Εγώ κεφάλαια
Κατά μήκος της νότιας ακτής της Κριμαίας έκανα τον δρόμο μουδιαδρομή μικρό περιπλάνηση θίασο. Μπροστά έτρεξε ένας άσπρος πούντλος, κόβοντας κάτω από το λιοντάρι, τον Άρταουτ. Ακολούθησε ο Σεργκέι, αγόρι ηλικίας 12 ετών. Στο ένα χέρι έφερε ένα βρώμικο και στενό κελί με ένα τσιπ, το οποίο διδάχθηκε να πάρει σημειώσεις με προβλέψεις, και στο άλλο - ένα διπλωμένο χαλάκι. Η πομπή ολοκληρώθηκε από το παλαιότερο μέλος του συγκροτήματος - Μάρτιν Λολτζίκιν. Στην πλάτη του έφερε το ίδιο αρχαίο, όπως ο ίδιος, το βαρέλι όργανο, παίζοντας μόνο δύο μελωδίες. Ο Σεργκέι Μάρτιν έχει ήδη πάρει έναν πεντάχρονο πότη από έναν υποδηματοποιό, υποσχόμενος να του καταβάλει 2 ρούβλια κάθε μήνα. Αλλά σύντομα ο θάνατος πέθανε και ο Σεργκέι παρέμεινε για πάντα με τον παππού του. Το συγκρότημα πήγε με παραστάσεις από ένα χωριό διακοπών σε άλλο.
AI Kuprin, "The White Poodle": μια σύντομη περίληψη II κεφάλαια
Ήταν καλοκαίρι. Ήταν πολύ ζεστό, αλλά οι καλλιτέχνες συνέχισαν να περπατούν. Το Seryozha ήταν έκπληκτος από τα πάντα: εξωτικά φυτά, παλιά πάρκα και κτίρια. Ο παππούς Martyn διαβεβαίωσε ότι δεν θα έβλεπε ακόμα: μπροστά στις μεγάλες πόλεις και στη συνέχεια - τους Τούρκους και τους Αιθίοπες. Η μέρα ήταν ανεπιτυχής: σχεδόν παντού απομακρύνθηκαν ή πληρώθηκαν ελάχιστα. Και μια κυρία, έχοντας δει όλες τις επιδόσεις, έχει ρίξει στον παλιό άνθρωπο ένα νόμισμα που δεν ήταν πια σε μια πορεία. Σύντομα έφτασαν στη ντα "Φιλίας".
Στο μονοπάτι με τα χαλίκια, οι καλλιτέχνες πλησίασανστο σπίτι. Μόλις έφτασαν έτοιμοι για την παράσταση, ένα αγόρι ηλικίας 8-10 ετών σε ένα κοστούμι ναυτικού ξαφνικά πήδηξε έξω στη βεράντα και έξι ενήλικες τον ακολούθησαν. Το παιδί έπεσε στο έδαφος, σκαρφάλωσε, πολέμησε πίσω και όλοι τον παρακαλούσαν να πάρει το φάρμακο. Ο Μάρτιν και ο Σεργκέι παρακολουθούσαν για πρώτη φορά αυτή τη σκηνή και έπειτα ο παππούς έδωσε την εντολή να ξεκινήσει. Ακούγοντας τους ήχους του βαρελιού, όλοι ήταν ήσυχοι. Ακόμα και το αγόρι σιωπούσε. Οι καλλιτέχνες πρώτα απομακρύνθηκαν, παγιδεύθηκαν και έφυγαν σχεδόν. Αλλά τότε το αγόρι άρχισε να απαιτεί να καλούνται. Επέστρεψαν και άρχισαν να μιλάνε. Στο τέλος, ο Artaud, κρατώντας το καπάκι στα δόντια του, πλησίασε την κυρία που είχε πάρει το πορτοφόλι της. Και τότε το αγόρι άρχισε να φωνάζει θυμωμένα ότι ήθελε αυτό το σκυλί να τον άφηνε για πάντα. Ο γέρος αρνήθηκε να πουλήσει τον Άρτο. Οι ηθοποιοί εκδιώχθηκαν από την αυλή. Το αγόρι συνέχισε να ουρλιάζει. Αφήνοντας το πάρκο, οι καλλιτέχνες κατέβηκαν στη θάλασσα και σταμάτησαν εκεί για μπάνιο. Σύντομα ο γέρος διαπίστωσε ότι πλησίαζε ένας υπάλληλος.
Η ερωμένη έστειλε έναν υπάλληλο ακόμα να αγοράσει ένα πόδι. Η Martyn δεν συμφωνεί να πουλήσει έναν φίλο. Ο επιστάτης λέει ότι ο πατέρας του αγόρι, ο μηχανικός του Οβολιανόνοφ, κατασκευάζει σιδηροδρομικές γραμμές σε ολόκληρη τη χώρα. Η οικογένεια είναι πολύ πλούσια. Έχουν ένα παιδί και δεν υπάρχει άρνηση. Ο Janitor δεν πέτυχε τίποτα. Ο θίασος έχει φύγει.
Περίληψη: Ο Κουπρίν, V κεφάλαιο
Οι ταξιδιώτες σταμάτησαν κοντά σε ένα βουνόμεσημεριανό και ξεκούραση. Μετά το φαγητό, έπεσαν κοιμισμένοι. Μέσα από την υπνηλία, ο Martyn σκέφτηκε ότι το σκυλί ήταν βρυχηθμό, αλλά δεν μπορούσε να σηκωθεί, αλλά μόνο ονομάζεται το σκυλί. Ο Σεργκέι ξύπνησε πρώτα και συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε κανένας πόδι. Ο Μάρτιν ανακάλυψε ένα κούτσουρο λουκάνικων και τα ίχνη του Άρτου σε κοντινή απόσταση. Γίνεται σαφές ότι ο σκύλος απομακρύνθηκε από τον φροντιστή. Ο παππούς φοβάται να απευθυνθεί στον δικαστή, επειδή ζει στο διαβατήριο κάποιου άλλου (έχασε τη δική του), την οποία ο Έλληνας κάποτε έκανε γι 'αυτόν για 25 ρούβλια. Αποδεικνύεται ότι είναι στην πραγματικότητα ο Ivan Dudkin, ένας απλός χωρικός, και κανείς δεν είναι ο Martyn Lodyzhkin, ένας έμπορος από τη Σαμάρα. Στο δρόμο για τη νύχτα οι καλλιτέχνες περπατούσαν ειδικά πέρα από την φιλία για άλλη μια φορά, αλλά ο Arto δεν είχε δει ποτέ.
Περίληψη: Ο Κουπρίν, VI κεφάλαιο
Στην Alupka, σταμάτησαν για τη νύχτα με ένα βρώμικοΤουρκικό καφενείο Ibrahim. Τη νύχτα, ο Σεργκέι σε ένα καλσόν έκανε το δρόμο του στο κακόβουλο εξοχικό σπίτι. Ο Άρτο ήταν δεμένος και ακόμα και κλειστός στο υπόγειο. Έχοντας μάθει τον Σεργκέι, άρχισε να φλοιό με άγνοια. Ο υπάλληλος πήγε στο υπόγειο και άρχισε να χτυπάει το σκυλί. Ο Σεργκέι φώναξε. Στη συνέχεια, ο υπάλληλος έτρεξε έξω από το υπόγειο, χωρίς να το κλείσει για να πιάσει το αγόρι. Αυτή τη στιγμή, ο Άρτο τράβηξε μακριά και έτρεξε έξω στο δρόμο. Ο Σεργκέι περιπλανιόταν στον κήπο για μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρι που, αρκετά εξαντλημένος, δεν κατάλαβε ότι ο φράχτης δεν ήταν τόσο ψηλός και μπορούσε να αναπηδήσει. Ο Άρτο πήδησε πίσω του και έφυγαν. Ο τροφοδότης δεν τα κατάφερε. Οι φυγάδες επέστρεψαν στον παππού τους, γεγονός που τον έκανε πολύ χαρούμενο.
</ p>>
