Οι ανώτερες ψυχικές λειτουργίες, η εκδήλωση και η σημασία τους

Για τη μελέτη των ανώτερων ψυχικών λειτουργιών, των επιστημόνωνΉταν ακόμα στα αρχικά στάδια της εξέλιξης της επιστήμης. Αλλά για πρώτη φορά αυτή η έννοια χρησιμοποιήθηκε στην επιστημονική ορολογία από τον εξέχοντα σοβιετικό ψυχίατρο L.S. Vygotsky κατά τη διάρκεια της επιστημονικής πολεμικής με τον Γάλλο J. Piaget σχετικά με την προτεραιότητα των σφαιρών της ανθρώπινης ανάπτυξης.

Η έννοια των ανώτερων ψυχικών λειτουργιών αντικατοπτρίζεισύνθετα σύνθετα ψυχικά φαινόμενα και διαδικασίες, τα οποία καθορίζονται από ψυχοφυσικούς και κοινωνικούς παράγοντες, αλλά εκδηλώνονται αποκλειστικά ως κοινωνικά. Αυτή η ασυμμετρία στην εκδήλωση αυτών των φαινομένων καθορίζει την πιθανή αυθαίρετη πορεία τους. Σύμφωνα με τον L. Vygotsky, οι ανθρώπινες διανοητικές διαδικασίες έχουν δύο κύριες πηγές γένεσης. Μερικά από αυτά καθορίζονται από γενετικούς παράγοντες που σχηματίζονται και εκδηλώνονται σε γενιές. Η γένεση των άλλων εμφανίζεται μόνο υπό την επίδραση κοινωνικών παραγόντων. Επιπλέον, ο σχηματισμός κοινωνικών λειτουργιών πηγαίνει από τη «στρωματοποίηση» τους σε γενετική και επομένως ολόκληρο το σύμπλεγμα, το οποίο αντιπροσωπεύει τις υψηλότερες ψυχικές λειτουργίες, είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας κοινωνικο-ιστορικής ανάπτυξης.

Μία από τις σημαντικότερες ψυχικές λειτουργίες είναιανθρώπινη ομιλία. Αυτή η λειτουργία όχι μόνο παρέχει επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων, αλλά και δίνει ολόκληρη την κοινωνία, ως σύστημα, την κύρια ιδιότητά της - την κοινωνικότητα. Από την άλλη πλευρά, είναι η κοινωνικότητα που μεσολαβεί στην πραγματοποίηση αυτών των λειτουργιών στη δραστηριότητα. Μεταξύ των σημαντικότερων ψυχικών λειτουργιών είναι η αντίληψη, η μνήμη και η σκέψη.

Η διαδικασία ανάπτυξης μιας λειτουργίας είναι αρκετά περίπλοκηένα φαινόμενο που περιλαμβάνει μια σειρά από διαδοχικά στάδια. Είναι σχετικά αυτόνομοι και κάθε ένα από αυτά είναι μια ξεχωριστή διανοητική και ενεργητική διαδικασία.

Στο πρώτο στάδιο, υπάρχει μια ενδοψυχολογία,δηλαδή. απλή αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων. Έπειτα υπάρχει μια ενδοψυχολογία - ένα φαινόμενο που χαρακτηρίζει την ευαισθητοποίηση ενός ατόμου για τη δραστηριότητά του που απευθύνεται στο εξωτερικό περιβάλλον. Και έρχεται η εσωτερικοποίηση - εξωτερικοί παράγοντες που μεσολαβούν στην ανθρώπινη δραστηριότητα και μετατρέπονται σε εσωτερικές. Η εσωτερικοποίηση μετατρέπει ορισμένες ανθρώπινες δραστηριότητες σε ένα σύνολο αυτόματων κινηματικών δράσεων, δεξιοτήτων, οι οποίες, ως επί το πλείστον, διαπράττονται ασυνείδητα, είναι, ωστόσο, πολύ σημαντική κοινωνική πρακτική. Ένα παράδειγμα μιας τέτοιας διαδικασίας μπορεί να είναι, για παράδειγμα, η διαδικασία της διδασκαλίας ενός πράγματος όταν ένα πρόσωπο, έχοντας μια συγκεκριμένη γνώση, κατά τη διάρκεια της επαναλαμβανόμενης επανάληψής τους στην πράξη, σταδιακά τους μετατρέπει σε δεξιότητες.

Το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι το πώς το υψηλότεροοι ψυχικές λειτουργίες εκδηλώνονται στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Η καθημερινή ψυχική αυτορρύθμιση έχει ως στόχο όχι μόνο μια κοινωνική διόρθωση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, αλλά και αυτή καθαυτή ενεργεί ως ψυχική λειτουργία, η οποία, στην πραγματικότητα, καθορίζει τη διαφορά μεταξύ ενός ατόμου και άλλων βιολογικών ειδών. Λαμβάνοντας υπόψη το πλαίσιο αυτό, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η αυτορρύθμιση λειτουργεί στο επίπεδο της ψυχής, παρέχοντας μια αρμονική προσαρμογή ολόκληρου του ανθρώπινου σώματος σε δυναμικές αλλαγές στο εξωτερικό φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον. Πρόκειται για μια διαδικασία διόρθωσης του ψυχοσωματικού κράτους, η οποία πραγματοποιείται μέσω της επιρροής ενός ατόμου στον εαυτό του με διάφορους τρόπους. Αυτά μπορεί να είναι λόγια (ομιλία), έκκληση σε οποιαδήποτε εικόνα, μνήμη, έλεγχος της φυσικής κατάστασης του οργανισμού. Χρησιμοποιείται επαρκώς ευρέως και είναι γνωστός σε όλους τους τρόπους όπως ο ύπνος, το γέλιο, οι μνήμες ευχάριστες, η παρατήρηση της φύσης, η χαλάρωση, το πικρό, και άλλοι.

Εμπειρογνώμονες που μελετούν την ανώτερη ψυχικήοι λειτουργίες και η φύση της εφαρμογής τους υποστηρίζουν ότι είναι η ενεργός συμμετοχή του ίδιου του ατόμου στη ρύθμιση των συναισθηματικών καταστάσεων που δίνει το μέγιστο αποτέλεσμα στη διαδικασία της κοινωνικοποίησης, εναρμονίζοντας την με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες του κοινωνικού περιβάλλοντος.

Οι ρόλοι αυτών των λειτουργιών δεν μπορούν να υπερεκτιμηθούν στη ζωήδικαιώματα. Μας φέρνουν γνώση, δεξιότητες, δεξιότητες, εξασφαλίζουν την κανονική ένταξη σε περίπλοκες διαδικασίες κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, που είναι γεμάτες με τη σύγχρονη κοινωνία.

</ p>>