Εξάρθρωση της επιγονατίδας: αιτίες, συμπτώματα, θεραπεία και αποκατάσταση

Η εξάρθρωση της επιγονατίδας είναι μια δυσάρεστη παθολογική κατάσταση στην οποία ένα κάλυμμα γόνατος μετατοπίζεται από το άτομο.

Δομή της άρθρωσης

Έτσι, ο αντιπροσωπευτικός συνδυασμός είναι ένας από τουςτο πιο κινητό και φορτωμένο στο ανθρώπινο σώμα. Περιλαμβάνει ωοειδές οστό (επιγονατίδα), το οποίο καλύπτει τους μύες και τους συνδέσμους, προστατεύοντάς το από ζημιά.

Η ισορροπία του εξασφαλίζεται από τους συνδέσμους του τετρακέφαλου μυός του μηρού, του ίδιου του συνδέσμου και επίσης από άλλους μυς.

Επιγονατιδικού συνδέσμου, και των οστών η ίδια παίζειένας σπουδαίος ρόλος στο κίνημα των άκρων. Αυτά τα στοιχεία άρθρωσης παρέχουν τον τετρακέφαλο μυ με επαρκή δύναμη για να λυγίσει το πόδι. Οποιαδήποτε βλάβη σε αυτό το τμήμα του γόνατος είναι γεμάτη με σοβαρές επιπλοκές, καθώς και περιορισμό της ανθρώπινης κινητικότητας.

Τύποι παθολογίας

Η εξάρθρωση της επιγονατίδας μπορεί να ταξινομηθεί ως εξής:

1. Συγγενής. Αυτός ο τύπος παθολογίας είναι εξαιρετικά σπάνιος. Η κύρια αιτία αυτής της κατάστασης θεωρείται ανεπαρκής ανάπτυξη ιστών, από τους οποίους κατασκευάστηκε η άρθρωση.
2. Τραυματικός ή αποκτημένος. Στην περίπτωση αυτή, η ζημιά οφείλεται σε πτώσεις ή άμεσες επιπτώσεις. Εάν η επιγονατιδική προκατάληψη συμβαίνει περισσότερο από μία φορά το χρόνο και είναι περιοδική, τότε μια εξάρθρωση σε αυτή την περίπτωση μπορεί να ονομαστεί συνηθισμένη.

Επιπλέον, η παθολογία είναι οξεία και χρόνια. Και μπορείτε να ταξινομήσετε την εξάρθρωση προς την κατεύθυνση της οστικής μετατόπισης:

• Ρόταρυ. Η επιγονατίδα κινείται γύρω από τον άξονά της.
• Πλευρική. Εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της πτώσης του αδέσποτου σώματος ή του εγκεφαλικού επεισοδίου.
• Κάθετη. Αυτός ο τύπος τραυματισμού είναι εξαιρετικά σπάνιος. Το οστό εδώ μετατοπίζεται στο οριζόντιο επίπεδο και εισέρχεται στο χώρο των αρθρώσεων.

Και ακόμα είναι δυνατόν να διαιρέσουμε μια παθολογία στον βαθμό μετατόπισης ενός οστού:

1. Εύκολα. Σε αυτή την περίπτωση, ο ασθενής δεν αισθάνεται ουσιαστικά πόνο και το ίδιο το τραύμα μπορεί να ανιχνευθεί μόνο όταν εξετάζεται από γιατρό, τυχαία.
2. Μέσος όρος. Εδώ το βάδισμα του θύματος αλλάζει ήδη, μπορεί συχνά να πέσει.
3. Βαρύ. Χαρακτηρίζεται από πολύ έντονο πόνο, καθώς και πλήρη περιορισμό της κινητικότητας των ποδιών. Οι μύες του μηρού σφίγγονται, αλλά η υγεία του ατόμου επιδεινώνεται.

Αιτίες της νόσου

Μια επιγονατιδική εξάρθρωση μπορεί να προκληθεί:

• Άμεσος τραυματισμός (πλευρική κρούση, απότομη στροφή).
• Βλάβη στη δομή της άρθρωσης.
• Πάρα πολύ μυϊκή ένταση.
• Φυσιολογικά χαρακτηριστικά του σώματος.
• Φλεγμονώδεις εκφυλιστικές ασθένειες του γόνατος.
• Επιχειρησιακή παρέμβαση στην κοινή.
• Δυσπλασία του κονδύλου του μηρού.
• Πτώση από ύψος.

Επιπλέον, ο επιγονατιδικός σύνδεσμος μπορεί να μην εκτελεί επαρκώς τις λειτουργίες του. Αυτές οι αιτίες της εξάρθρωσης της επιγονατίδας είναι αρκετά συχνές. Ωστόσο, μπορούν επίσης να προειδοποιηθούν.

Συμπτωματική παθολογία

Πριν από την έναρξη της θεραπείας, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε πώς εκδηλώνεται η παθολογία. Έτσι, εάν ένας άνθρωπος έχει εξάρθρωση της επιγονατίδας, τα συμπτώματα είναι τα εξής:

1. Στην τραυματισμένη περιοχή υπάρχει έντονος και αιχμηρός πόνος.
2. Το κάλυμμα του γονάτου παραμορφώνεται.
3. Μια προφανής μετατόπιση της επιγονατίδας προς την πλευρά ή προς τα πάνω και προς τα κάτω.
4. Ένα άτομο δεν μπορεί να λυγίσει ή να ξεσπάσει ένα γόνατο, άπαχο στο πόδι του.
5. Τα δυσάρεστα συναισθήματα ενισχύονται σταδιακά.
6. Η εμφάνιση οιδήματος στην πληγείσα περιοχή.
7. Ερυθρότητα του δέρματος.
8. Αίσθηση της αστάθειας των αρθρώσεων.
9. Αυξημένη θερμοκρασία στην περιοχή του προσβεβλημένου αρμού.

Αν υπάρχει ένα ή περισσότερα από αυτάπαρουσίαση συμπτωμάτων, πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό. Διαφορετικά, αναμένονται σοβαρές επιπλοκές. Επίσης, μην επαναφέρετε ανεξάρτητα την επιγονατίδα, καθώς μπορεί να επιδεινωθεί.

Διαγνωστικές λειτουργίες

Φυσικά, ο ασθενής πρέπει να περάσειδιεξοδική εξέταση. Το γεγονός είναι ότι είναι απαραίτητο να διακρίνουμε την εξάρθρωση και το κάταγμα της επιγονατίδας, καθώς και να αποκλείσουμε άλλες παθολογίες. Η διάγνωση περιλαμβάνει τη χρήση τέτοιων μεθόδων:

• Εξωτερική εξέταση του ασθενούς, ψηλάφηση του γόνατος που έχει υποστεί βλάβη, καθώς και καθορισμός παραπόνων.
• Ακτίνες Χ. Επιπλέον, είναι απαραίτητο να γίνει μια συγκριτική εικόνα και των δύο αρθρώσεων. Οι ακτινογραφίες γίνονται σε διάφορες προβολές.
• MRI Η διαδικασία σας επιτρέπει να έχετε την μέγιστη κλινική εικόνα, η οποία θα σας δώσει την ευκαιρία να συνταγογραφήσετε μια αποτελεσματική θεραπεία.
• Αρθροσκόπηση Αυτή η διαδικασία είναι ταυτόχρονα διαγνωστική και θεραπευτική. Χρησιμοποιείται για έρευνα εάν άλλες μέθοδοι αποδείχτηκαν μη ενημερωτικές.

Με βάση τις πληροφορίες που έλαβε, ένας τραυματολόγος ή ορθοπεδικός ζωγραφίζει ένα σχήμα θεραπείας και αποκατάστασης ενός ασθενούς.

Συντηρητική θεραπεία της εξάρθρωσης

Αμέσως μετά από να τραυματιστεί στα κατεστραμμέναθέση για να βάλει ένα κρύο. Αυτό θα ηρεμήσει την εσωτερική αιμορραγία (εάν υπάρχει), θα ανακουφίσει το πρήξιμο και θα μειώσει τον πόνο. Φυσικά, το άκρο είναι καλύτερο να ακινητοποιήσει και να καλέσει έναν γιατρό ή να πάει στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης.

Περαιτέρω ενέργειες των ιατρών είναι οι εξής:

1. Το τραυματισμένο τμήμα του ποδιού θα πρέπει να αναισθητοποιείται. Χρησιμοποιεί τη μέθοδο έγχυσης χορήγησης φαρμάκου, καθώς παρέχει μια γρήγορη επίδραση.
2. Η επιγονατίδα πρέπει να ισιώσει προσεκτικά, ώστε να μην βλάψει τον χόνδρο και να μην αυξήσει τον κίνδυνο επιπλοκών.
3. Στο πόδι πρέπει να εφαρμόσετε επίδεσμο επικάλυψης ή γύψο. Η διάρκεια χρήσης του είναι 6 εβδομάδες.
4. Μέσω του γύψου θα πρέπει να ζεσταθεί η άρθρωση με τη βοήθεια του UHF.
5. Αφού αφαιρεθεί ο επίδεσμος, ο ειδικός πραγματοποιεί μια ακτινολογική εξέταση.
6. Ακολουθεί περίοδος αποκατάστασης της λειτουργικότητας της άρθρωσης.

Επιχειρησιακή παρέμβαση

Εάν ο ασθενής έχει κάταγμαη επιγονατίδα ή η συντηρητική θεραπεία ήταν αναποτελεσματική, χρησιμοποιείται χειρουργική επέμβαση. Ο χειρουργός τρυπάει την άρθρωση, αφαιρώντας το ρευστό που έχει συσσωρευτεί μέσα σε αυτό. Μετά την παρέμβαση, ο ασθενής θα πρέπει να υποβληθεί σε άλλη σειρά αποκατάστασης, η διάρκεια της οποίας είναι τουλάχιστον 9 εβδομάδες.

Υπάρχουν τέτοιοι τύποι χειρουργικών επεμβάσεων:

1. Ανοίξτε το πλαστικό του μεσοσπονδύλιου συνδέσμου.
2. Αρθροσκόπηση
3. Μεταφορά της πρόσδεσης των απομακρυσμένων συνδέσμων.

Πρώιμη και σωστή χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναινα εξαλείψουν την αιμάρθρωση, να βλάψουν τα μέρη του ιστού του χόνδρου, να πάρουν και να στερεώσουν την κάψουλα των αρθρώσεων. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι εάν η εξάρθρωση συνοδεύεται από ρήξη των συνδέσμων, τότε δεν μπορούν να ραμίζονται. Τεχνητός ή δότης ιστός χρησιμοποιείται για την αποκατάσταση της κινητικότητας των αρθρώσεων.

Η σκοπιμότητα και η ανάγκη για χειρουργική επέμβαση καθορίζεται από το γιατρό.

Αποκατάσταση μετά από τραυματισμό

Η διαδικασία ανάκτησης πρέπει να γίνει κάτω απόπροσεκτικό ορθοπεδικό έλεγχο. Η αποκατάσταση περιλαμβάνει εφικτά φορτία στη χαλασμένη άρθρωση, ενισχύοντας τους μύες, μασάζ, καθώς και φυσικοθεραπευτικές διαδικασίες.

Για τον ασθενή επιλέγεται ένα μεμονωμένο σύμπλεγμα.άσκηση, η οποία θα αποκαταστήσει πλήρως το εύρος της κίνησης και της λειτουργικότητας του γόνατος. Φυσικά, δεν πρέπει να υπερφορτώνετε την άρθρωση πάρα πολύ, ειδικά στην μετεγχειρητική περίοδο. Για την κατάρτιση των μυών χρησιμοποιούνται ασκήσεις κάμψης και επέκτασης του άκρου. Σε αυτή την περίπτωση, η γωνία δεν πρέπει να είναι μεγάλη.

Κατά την αποκατάσταση της άρθρωσης του γόνατος, ο ασθενής μπορεί να χρησιμοποιήσει ειδικούς επίδεσμοι στερέωσης που δεν θα επιτρέψουν στον calyx να κινηθεί ξανά.

Παθολογική πρόληψη και πιθανές επιπλοκές

Για να μην εκδηλωθεί η επιγονατίδα, πρέπει να συμμορφώνεστε με τέτοια προληπτικά μέτρα:

• Καθημερινά πρέπει να κάνετε απλές σωματικές ασκήσεις που θα βοηθήσουν στην ενίσχυση των μυών και των συνδέσμων που κρατούν την επιγονατίδα.
• Είναι καλύτερα να αποφύγετε τις ξαφνικές κινήσεις και το βαρύ φορτίο στην άρθρωση.
• Όταν γενετική προδιάθεση ή παραμόρφωση της άρθρωσης είναι καλύτερο να εγκαταλείψουμε το χορό, το σκι, το άλμα.

Εάν ένα άτομο έχει διαγνωστεί με εξάρθρωσηεπιγονατίδα, η θεραπεία πρέπει να γίνεται χωρίς αποτυχία. Διαφορετικά, πιθανές επιπλοκές. Για παράδειγμα, ένας ασθενής αρχίζει να αναπτύσσει αρθροπάθεια του γονάτου. Επιπλέον, η εξάρθρωση μπορεί να γίνει συνήθης. Δηλαδή, η επιγονατίδα θα μετατοπιστεί ακόμη και από μικρή σωματική άσκηση. Σε αυτή την περίπτωση, η θεραπεία είναι κάπως πιο περίπλοκη.

Μια άλλη επιπλοκή της παθολογίας είναι ο εκφυλισμός των συνδέσμων και του ιστού χόνδρου. Ο ασθενής έχει αδυναμία στους μύες, η οποία πρακτικά δεν επιτρέπει τη μετακίνηση του ποδιού.

Σε περίπτωση κατάλληλης θεραπείας και αποτελεσματικήςπαθολογία αποκατάστασης ευνοϊκή πρόγνωση. Δηλαδή, η λειτουργικότητα της άρθρωσης έχει αποκατασταθεί πλήρως. Ωστόσο, αυτοί οι παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν επανάληψη της μεροληψίας, είναι καλύτερα να αποφευχθούν. Σας ευλογεί!

</ p>>