Τι μοιάζει με τη δεξαμενή του Παγκοσμίου Πολέμου;

Ποια σχέση δημιουργείται στους περισσότερους ανθρώπους με τη λέξη "δεξαμενή"; Αυτό είναι σωστό, μια τρομερή αγωνιστική μηχανή με εξαιρετική πανοπλία και όπλα. Και πώς μπορεί να είναι διαφορετικό, αν μετά

60-70 χρόνια πριν, ο σχεδιασμός δεν άλλαξε πολύ; Για 2-3 γενιές, οι άνθρωποι είναι τόσο συνηθισμένοι στο στερεότυπο ότι όταν αναφέρουν τη δεξαμενή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, καταστρέφει όλες τις ιδέες για αυτόν τον πόλεμο και στρεβλώνει την πραγματικότητα. Αυτό το άρθρο έχει σχεδιαστεί για να επιστρέψει τα γεγονότα στις θέσεις τους και να δείξει στο ευρύ κοινό τη διαφορά μεταξύ OBT της νεωτερικότητας και της μηχανής μάχης στις αρχές του ΧΧ αιώνα.

Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να σημειωθεί ότι η μάζαη χρήση τεθωρακισμένων οχημάτων δεν είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση, αφού ο συνολικός αριθμός των πολεμικών οχημάτων, ακόμη και στο τέλος του πολέμου, έφθασε μόλις σε εκατοντάδες για ολόκληρη την Ευρώπη. Πόλεμος θέσης και συνεχείς πυροβολισμούς πυροβολικού - αυτή είναι η ρουτίνα αυτού του χρόνου πολέμου. Αλλά πίσω στην τεχνική. Ο ρόλος της ήταν μάλλον περιορισμένος - η υποστήριξη του επιθετικού πεζικού, σύμφωνα με αυτό που σχεδιάστηκε.

Η εμφάνιση αυτών των τέρατα χάλυβα ήταν σε θέση νατρομάξει μόνο άνθρωποι που δεν έχουν δει ποτέ κάτι παρόμοιο. Για τον σύγχρονο άνθρωπο το θέαμα θα είναι αστείο: κάτι που μοιάζει με ένα κουτί με καθήλωσε φύλλα της πανοπλίας, bristling με πολυβόλα προς όλες τις κατευθύνσεις (σπάνια, τα όπλα σε πυργίσκους στο πλοίο) - ότι είναι τυπικό των δεξαμενών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Φωτογραφίες από αυτά τα μηχανήματα δεν είναι σαν τις εικόνες, ακόμη και τεθωρακισμένα δεκαετία του '40.

Κάτω από την πανοπλία εννοούνται φύλλα σφαιρώνπάχος 10-15 mm. Αυτό ήταν αρκετό για να μην δοθεί προσοχή στα εχθρικά πολυβόλα. Για να περιοριστεί η ρήξη ακόμη και ενός υψηλά εκρηκτικού βλήματος, αυτή η προστασία δεν θα μπορούσε. Αυτή ήταν η πρώτη εμπειρία στη χρήση βαρύ εξοπλισμού, ο οποίος είχε απόλυτη ανάγκη από μια δοκιμαστική σειρά, η οποία ήταν ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι δεξαμενές εκείνης της εποχής, όσο και αν ήταν τα χαρακτηριστικά τους, έθεσαν τις βάσεις για μια ριζική αλλαγή στην εμφάνιση του πολέμου τον επόμενο μισό αιώνα.

Το οπλισμό αποτελείται κυρίως από πολλάπολυβόλα, αργότερα εμφανίστηκαν και ελαφρά όπλα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτά ήταν κανόνια μικρού διαμετρήματος με κοντό βαρέλι. Η δεξαμενή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου έπρεπε να καταστρέψει το πεζικό, να σπάσει τις αμυντικές δομές και να καταστείλει τα πολυβόλα του εχθρού σύμφωνα με την πρόθεση των σχεδιαστών. Ο στρατός χρειάστηκε στη συνέχεια μια κινητή πλατφόρμα πυροβόλων όπλων και όχι έναν ανεξάρτητο στρατό.

Κανένας από τους στρατηγικούς "blitzkrieg" της εποχήςαλλά επειδή η ταχύτητα του πολεμικού οχήματος ήταν καταθλιπτικά μικρή. Το ιππικό αντιμετώπισε τα καθήκοντά του και δεν εγκατέλειψε τις θέσεις του μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '40. Η δεξαμενή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου δεν μπορούσε να επηρεάσει το αποτέλεσμα της σύγκρουσης, ξεκίνησε πολύ αργά. Η κακή επανεξέταση, η συνεχής μόλυνση του αγωνιστικού χώρου από το αέριο, η ατέλεια του σχεδιασμού και η έλλειψη σοβαρών πλεονεκτημάτων έναντι του πυροβολικού πεδίου εκείνης της εποχής είναι οι λόγοι για την χαμηλή ενεργειακή αποτελεσματικότητα της τεχνολογίας των αρχών του περασμένου αιώνα.

Επομένως, κατά τη συνάντηση σε εγχειρίδια ή σεβιβλιογραφικές αναφορές σχετικά με τη δεξαμενή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, φανταστείτε τον εαυτό σας κινείται ψήσιμο πλατφόρμα άμορφο, τότε θα είστε σε θέση να αποφύγετε τυχόν λάθη κατά την εκτίμηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων εκείνη την εποχή, όταν 3-5 δεξαμενές στο μπροστινό μέρος, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα σε σχέση με την ευρέως χρησιμοποιούμενη ιππικό ή πυροβολικό οβιδοβόλο.

</ p>>