Διάσκεψη της Γιάλτας: τα αποτελέσματα του Β Παγκοσμίου Πολέμου και τα νέα ευρωπαϊκά σύνορα

Το συνέδριο της Γιάλτας (Κριμαίας), που πραγματοποιήθηκε από τις 4 έως τις 11 Φεβρουαρίου 1945 στο Yalta Livadia Palace, ήταν η δεύτερη συνάντηση των αρχηγών των δυνάμεων που ανήκουν στον συνασπισμό κατά του Χίτλερ.

Η κατάσταση στα μέτωπα του πολέμου αυτή τη στιγμή (το τέλοςχειμώνας 1945) εξελίχθηκε πολύ ευνοϊκά στο συνασπισμό κατά του Χίτλερ. Η στρατιωτική δράση έχει μεταφερθεί στο γερμανικό έδαφος, οι συμμαχικές δυνάμεις προσγείωση στη Νορμανδία άνοιξε το λεγόμενο «δεύτερο μέτωπο». Ο στρατός και το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου ελεγχόμενη από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Η έκβαση του πολέμου ήταν καθόλου σαφές, η γερμανική ήττα ήταν δεδομένη συμπέρασμα. Αλλά οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η ΕΣΣΔ ήταν σύμμαχοι μόνο στον πόλεμο με τη Γερμανία, την εξωτερική πολιτική της χώρας που επιδιώκει διαμετρικά αντίθετες στόχους, οπότε το μεταπολεμικό κόσμο, την τύχη της ηττημένης Γερμανίας, στις νέες αρχές της διεθνούς πολιτικής ήταν απαραίτητο να συμφωνήσουν εκ των προτέρων, πριν από το τέλος του πολέμου και πριν από τη σύναψη της ειρηνευτικής συνθήκης. Η διάσκεψη της Γιάλτα ήταν απαραίτητη για την ανάπτυξη μιας κοινής θέσης εξωτερικής πολιτικής.

Πρέπει να σημειωθεί ότι για την επίλυσηΚαταρχήν, οι Σύμμαχοι σχεδόν δεν διασκορπίστηκαν, αλλά λεπτομέρειες και λεπτομέρειες προκάλεσαν σοβαρές αντιπαραθέσεις. Έτσι, ο Τσώρτσιλ, ο Κ. Στάλιν και ο Φ. Ρούσβελτ γρήγορα κατέληξαν σε συμφωνία για την υποχρεωτική μεταπολεμική διαμελισμό της Γερμανίας, αλλά οι λεπτομέρειες αυτής της διαδικασίας, τα ακριβή όρια, οι ζώνες επιρροής δεν καθορίστηκαν.

Η Διάσκεψη της Γιάλτας ξεχώρισε επίσης τις σφαίρεςεπιρροή στη μεταπολεμική Ευρώπη (υπό όρους - Σοβιετική και Δυτική). Συμφωνήθηκε ότι οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (Βουλγαρία, την Τσεχοσλοβακία, την Ουγγαρία και άλλες χώρες αργότερα «σοσιαλιστικό στρατόπεδο») θα τεθεί στη σφαίρα των συμφερόντων της ΕΣΣΔ.

Με τη σειρά τους, η Ιταλία, η Ελλάδα, άλλες χώρες της Νότιας και Κεντρικής Ευρώπης θα παραμείνουν υπό την επήρεια της Βρετανίας και της Αμερικής.

Σοβαρές διαμάχες ξεσηκώθηκαν στο συνέδριοσχέση με τη μεταπολεμική μοίρα της Πολωνίας. Ο Στάλιν επέμενε στα σύνορα της Πολωνίας με την υπό όρους "γραμμή Curzon" (σύμφωνα με τη συνθήκη του 1920). Αλλά η κυβέρνηση του λαού που υπήρχε στην Πολωνία δεν αναγνώρισε αυτά τα σύνορα, γεγονός που δημιούργησε δυσκολίες στις διαπραγματεύσεις. Η τύχη του Λβοφ παρέμεινε ασαφής: σύμφωνα με τον Τσώρτσιλ και τον Ρούσβελτ, η ΕΣΣΔ ήταν υποχρεωμένη να μεταφέρει την πόλη στη δικαιοδοσία της Πολωνίας. Η Διάσκεψη της Γιάλτας του 1945 δεν έβγαλε μια ακριβή λύση για τα μεταπολεμικά σύνορα της Πολωνίας. Οι αρχηγοί των χωρών αντι-Χίτλερ συνασπισμού αποφάσισαν τις αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Υπολογιζόταν να είναι 20 δισεκατομμύρια δολάρια, το ήμισυ του ποσού έπρεπε να εισπραχθεί από τη Σοβιετική Ένωση.

Κατά τη διάρκεια της διάσκεψης της Γιάλτας έγινε αποδεκτήμια απόφαση για τον πόλεμο εναντίον της στρατιωτικής Ιαπωνίας. Η επίθεση στην Ιαπωνία ήταν να λάβει χώρα μετά από περίπου δύο μήνες μετά τη νικηφόρα ολοκλήρωση του πολέμου στην Ευρώπη.

Η διάσκεψη της Γιάλτας ανέπτυξε ένα νέο χάρτη καικανόνες της μελλοντικής διεθνούς πολιτικής οργάνωσης (ΟΗΕ). Μία από τις πιο σημαντικές κατευθύνσεις του έργου του μελλοντικού ΟΗΕ κηρύχθηκε η καταστροφή του αποικιακού συστήματος στον κόσμο.

Συνέδριο της Γιάλτας, τα αποτελέσματα των οποίων ήτανμια τεράστια επίδραση στη μεταπολεμική παγκόσμια δομή εν γένει και - ειδικά - στην τύχη της μεταπολεμικής Ευρώπης, ήταν η τελευταία συνάντηση των ηγετών των χωρών του συνασπισμού κατά του Χίτλερ κατά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Η προσωρινή εκεχειρία, η οποία μείωσε εν μέρει τις οξείες ιδεολογικές αντιφάσεις μεταξύ των δυτικών χωρών και της Σοβιετικής Ένωσης, τελείωσε ταυτόχρονα με τη νίκη επί του τρομερού κοινού εχθρού - της φασιστικής Γερμανίας. Οι πρώην σύμμαχοι, δυστυχώς, μετατράπηκαν για άλλη μια φορά σε ασυμβίβαστους εχθρούς.

</ p>>